อ่านนิทานเรื่องแมลงวันกับน้ำผึ้ง อ่านแล้วสนุกให้สาระคติสอนใจ

                             แมลงวันกับน้ำผึ้ง

โถใส่น้ำผึ้งใบหนึ่งล้มคว่ำลง ทำให้น้ำหวานเหนียวไหลเยิ้มออกมากองบนโต๊ะ กลิ่นหวานหอมของน้ำผึ้งเชื้อเชิญให้แมลงวันฝูงใหญ่บินมาตอมรอบๆ อย่างรวดเร็ว พวกมันไม่รอคำเชิญใดๆ ไม่เลยละ พวกมันบินลงมาจุ่มทั้งขาทั้งตัว เพื่อสวาปามน้ำผึ้งตั้งแต่หัวจรดเท้า ปีกของพวกมันเหนียวเหนอะติดกัน จนไม่อาจดึงเท้าขึ้นมาจากกอง น้ำผึ้งเหนียวๆ ได้ ในที่สุดพวกมันก็ตาย พลีชีพให้กับรสชาติแห่งความหวาน

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าโลภกับความพึงพอใจเพียงชั่วแล่น เพราะมันอาจทำลายเราได้

อ่านนิทานเรื่องลูกแกะกับจระเข้ อ่านแล้วสนุกให้สาระคติสอนใจ

                              ลูกแกะกับจระเข้

ลูกแกะหลงทางตัวหนึ่งเดินร้องเรียกหาแม่มาเรื่อย ๆ จนเดินมาถึงลำธาร มันรู้สึก กระหายน้ำมาก จึงรีบวิ่งไปที่ลำธารทันที  ขณะที่มันลัดเลาะตามโขดหินไปนั้น สายตามันก็เหลือบไปเห็นจระเข้ตัวใหญ่นอนอยู่ริมน้ำ ลูกแกะสะดุ้งด้วยความตกใจรีบวิ่งขึ้นฝั่งทันที จระเข้เห็นเช่นนั้นจึงเอ่ยถามว่า จะรีบไปไหนล่ะเจ้าแกะน้อย ไม่ลงมาดื่มน้ำให้ชื่นใจก่อนเหรอ ไม่ดีกว่า ถ้าข้าลงไปคงจะต้องกลายเป็นอาหารของเจ้าแทนน่ะสิ ลูกแกะตอบก่อนจะเดินจากไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนฉลาดย่อมคิดไตร่ตรองก่อนลงมือทำ

อ่านนิทานเรื่องชายขี้เกียจ อ่านแล้วสนุกให้สาระคติสอนใจ

                                  ชายขี้เกียจ

ชายคนหนึ่งมีนิสัยเป็นคนเกียจคร้านมาก ต่อให้มีสิ่งดี ๆ เข้ามากองอยู่ตรงหน้าเขาก็ยังขี้เกียจที่จะหยิบขึ้นมา วันหนึ่งเทพเจ้าอยากทดสอบดูว่าชายคนนี้จะเกียจคร้านมากเพียงใด ท่านจึงนำ ความโชคดี ใส่ไว้ในกะละมังใบหนึ่งแล้ววางไว้ตรงหน้าเขา ปรากฏว่าเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย แถมยังเหยียบลงไปในกะละมังจนความโชคดีกระเด็นหายไปอีก เทพเจ้าเห็นความขี้เกียจของชายคนนี้จึงได้แต่พูดว่า ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็เป็นคนโชคร้ายตลอดไปแล้วกัน

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ความขี้เกียจไม่เคยนำพาสิ่งที่ดีมาให้

อ่านนิทานเรื่องเหยี่ยวกับกระต่ายตื่นตูม อ่านสนุกให้สาระคติสอนใจ

                         เหยี่ยวกับกระต่ายตื่นตูม

กระต่ายฝูงหนึ่ง ออกหากินอย่างระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา สัตว์ตัวอื่น ๆ จึงยากที่จะจับพวกมันกินเป็นอาหารได้ แต่พวกมันมีนิสัยอย่างหนึ่งคือ ชอบตื่นตูมและเชื่อคนง่าย เหยี่ยวจึงเฝ้าหาโอกาสจับกระต่ายอยู่นานจึงรู้นิสัย มันจึงแกล้งตะโกนว่า ไฟไหม้ ไฟไหม้ป่า มาทางนี้แล้ว ฝูงกระต่ายได้ยินเช่นนั้นก็พากันวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง กระต่ายตัวหนึ่งพูดขึ้นว่า พวกเรา รีบหนีไปที่แม่น้ำเร็ว ฝูงกระต่ายทั้งหมดจึงพากันกระโดดลงน้ำ เมื่อเหยี่ยวสบโอกาสก็บินโฉบลงไปจับกระต่ายกินทีละตัวได้อย่างง่ายดาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่างหลงเชื่อใครง่าย ๆ เพียงเพราะได้ยินได้ฟังมา แต่จงตั้งสติใคร่ครวญให้ดี

อ่านนิทานเรื่องควายหนุ่มกับควายแก่ อ่านแล้วสนุกและให้คติสอนใจ

                         ควายหนุ่มกับควายแก่

ควายหนุ่มตัวหนึ่งเห็นความแก่อีกตัวทำงานหนักทุกวัน ในขณะที่ตัวมันสุขสบาย แทงบอล  ไม่เคยทำอะไรเลย ก็รู้สึกเวทนา มันจึงบอกความแก่ว่า ท่านแก่ป่านนี้แล้วยังจะทำงานหนักอยู่อีก เดี๋ยวก็เหนื่อยตายพอดี ทำไมท่านไม่พักบ้างล่ะ  ดูข้าสิไม่เห็นต้องทำงาน ก็มีอาหารให้กิน อยู่สุขสบาย  ควายแก่ฟังแล้วก็ทำเฉยไม่สนใจ วันหนึ่งควายหนุ่มที่วัน ๆ เอาแต่กินกับนอนก็ถูกส่งไปขายที่โรงฆ่าสัตว์  เพราะเจ้าของเห็นว่าเลี้ยงไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร  ความแก่จึงสอนควายหนุ่มตัวอื่น ๆ ว่า ถ้าพวกเจ้าไม่อยากมีจุดจบแบบเจ้าควายตัวนั้น ก็จงทำงานกันต่อไป การทำงานจะทำให้เจ้ามีค่า และเจ้าก็จะได้มีชีวิตที่ยืนยาว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ผู้ที่อยู่อย่างมีคุณค่า ย่อมดีกว่าผู้ที่อยู่โดยไร้ประโยชน์

อ่านนิทานเรื่องกวางกับเพื่อน ๆ อ่านแล้วสนุกและให้สาระคติสอนใจ

                              กวางกับเพื่อน ๆ

ณ ทุ่งหญ้ากว้าง กวางน้อยตัวหนึ่งนอนป่วยอยู่เพียงลำพัง เพื่อน ๆ ของมันรู้ข่าวจึงพากันมาเยี่ยม เมื่อมาถึงก็เห็นว่าบริเวณที่เจ้ากวางอยู่ มีทุ่งหญ้าขึ้นเขียวขจีน่ากินมาก บรรดาเพื่อน ๆ จึงพากันกินหญ้าในบริเวณนั้นจนหมด เมื่อเจ้ากวางหายป่วยก็รู้สึกหิวมันจึงออกไป หาหญ้ากิน แต่แล้วก็ต้องพบกับความว่างเปล่า เจ้าพวกเพื่อน ๆ ต้องกินหญ้าไปหมดแน่ ๆ เจ้ากวางน้อยเดินหาหญ้ากินไปจนทั่วทั้งทุ่งแต่ไม่มีอาหารเหลืออยู่เลย ในที่สุดเจ้ากวางน้อยจึงต้องอดอาหารตาย

 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ถ้ามีเพื่อนที่หวังแต่จะเอาผลประโยชน์ สู้ไม่มีเสียเลยยังจะดีกว่า

อ่านนิทานเรื่องชาวนากับงูเห่า อ่านแล้วสนุกและให้สาระคติสอนใจ

                               ชาวนากับงูเห่า

ชาวนาเดินออกจากบ้านใน ฤดูหนาววันหนึ่ง   ระหว่างทางพบงูเห่าตัวหนึ่ง นอนตัวแข็งใกล้ตายอยู่บนคันนา ด้วยความเหน็บหนาว ชาวนาเห็นดังนั้นก็นึกสงสาร จึงอุ้มมันขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนเพื่อให้มันหายหนาว

  

เมื่องูเห่าได้รับความอบอุ่นก็เริ่มมีกำลังมากขึ้น ทันทีที่เห็นชาวนา มันก็ตกใจ และฉกเขาตามสัญชาตญาณ  ก่อนที่จะเลี้อยหนีไป    ชาวนาทนพิษบาดแผลไม่ไหวได้แต่รำพึงก่อนที่เขาจะตายว่า เราไม่น่าช่วยเจ้าสัตว์ร้ายนี้เลย สมควรแล้วที่เราจะต้องตายเพราะมัน

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทำคุณกับคนชั่ว มีแต่จะได้รับความเดือนร้อน

อ่านนิทานเรื่องคนเลี้ยงแพะกับแพะ

                            คนเลี้ยงแพะกับแพะ

แพะตัวหนึ่งออกจากฝูงเพราะถูกดงโควเวอร์ยั่วยวนใจ คนเลี้ยงแพะพยายามเรียกมันกลับมาแต่ไร้ผล มันไม่ยอมเชื่อฟังเขา เขาจึงหยิบก้อนหินขึ้นมาก้อนหนึ่งแล้วปาไปถูกเขาแพะหัก คนเลี้ยงแพะรู้สึกตกใจมากอย่าบอกเจ้านายนะเขาขอร้องเจ้าแพะไม่หรอก เจ้าแพะพูดขึ้น ยังไงเขาที่หักมันก็บอกได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ไม่มีทางซ่อนเร้นการกระทำที่ชั่วร้ายได้

อ่านนิทานเรื่อง แมงป่องกับกบ อ่านแล้วสนุกและข้อคิดดีๆ

                               แมงป่องกับกบ

แมงป่องตัวหนึ่ง ขอร้องให้กบช่วยพาข้ามไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำ กบจึงถามด้วยความระแวงว่า แล้วถ้าเกิดเจ้าต่อยข้าขึ้นมาล่ะ เจ้าไม่ต้องกลัวหรอก เพราะถ้าข้าต่อยเจ้าข้าก็จะต้อง จมน้ำตาย ไปด้วยเหมือนกัน แมงป่องตอบ กบจึงยอมให้แมงป่องขึ้นหลังแต่เมื่อใกล้ถึงฝั่งก็มีแมลงตัวหนึ่งบินมาตอบแมงป่อง มันเผลอต่อยกบด้วยความตกใจ กบเริ่มอ่อนแรงและกำลังจะจมน้ำก่อนที่มันทั้งคู่จะตาย กบก็ถามขึ้นว่า ทำไมเจ้าถึงทำเช่นนี้ ข้าไม่ได้ตั้งใจ แต่มันเป็นสัญชาตญาณของข้า แมงป่องตอบ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
จงตั้งสติเมื่อเจอเหตุการณ์คับขัน

อ่านนิทานเรื่องกากับเชือก

                                  กากับเชือก

นายพรานจับกาได้ตัวหนึ่ง เขาจึงใช้เชือกผูกขาของมันไว้ แล้วหิ้วกลับไปฝากลูก ๆ กาฉวยโอกาสตอนที่ลูกนายพรานเผลอ แอบบินหนี ไป เมื่อมันบินหนีมาจนใกล้จะถึงรัง เชือกที่นายพรานผูกขามันไว้ไปพันเช้ากับกิ่งไม้ มันดิ้นเท่าไหร่เชือกก็ไม่หลุด ขณะที่มันกำลังจะตาย มันได้แต่บ่นกับตนเองว่า ข้านี่มันโง่จริง ๆ หนีจากการเป็นทาสรับใช้มนุษย์มาได้แล้ว แต่กลับต้องมาตายเพราะความซุ่มซ่ามของตัวเองแท้ ๆ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ควรใช้สติในการแก้ปัญหา

อ่านนิทานเรื่องเศรษฐีกับหงส์

                                เศรษฐีกับหงส์

เศรษฐีได้ยินเรื่องร่ำลือว่ามีหงส์ที่ร้องเพลงได้ไพเราะมากอยู่ตัวหนึ่ง เขาจึงไปซื้อหงส์ตัวนั้น เพื่อที่จะให้มันร้องเพลงให้แขกฟังใน งานวันเกิด ของเขา  แต่พอถึงวันงานเจ้าหงส์กลับไม่ยอมเปล่งเสียงออกมาแม้แต่น้อย ทำให้เศรษฐีขายหน้าและโกรธเป็นอย่างมาก หลายวันต่อมาเขาจึงสั่งคนรับใช้ให้ฆ่าหงส์เสีย เมื่อหงส์ได้ยินเช่นนั้นมันจึงส่งเสียงร้องออกมาอย่างเศร้าสร้อย เพราะว่านี่คงเป็นเพลงสุดท้ายแล้วที่มันจะได้ร้องก่อนตาย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ถ้าไม่รู้จักทำตัวให้เป็นประโยชน์ ก็ไม่มีใครเขาต้องการ

อ่านนิทานเรื่องแมงป่องกับเต่าทอง

                            แมงป่องกับเต่าทอง

แมงป่องและเต่าทอง เป็นเพื่อนกัน  ทั้งสองจะคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันเสมอ  จนกระทั่งวันหนึ่ง  เต่าทองต้องข้ามแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวและเต็มไปด้วยอันตราย แมงป่องจึงอาสาให้เต่าทองขี่หลังของมัน  และบอกว่าจะดูแลเป็นอย่างดี แต่ในขณะที่กำลังจะข้ามแม่น้ำไปนั้น แมงป่องกลับใช้เหล็กในที่ปลายหางต่อยเจ้าเต่าทอง เต่าทองนอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด แล้วถามแมงป่องว่า เจ้าลืมสัญญาที่เคยให้ไว้กับข้าแล้วหรือ  แมงป่องยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และตอบว่า ก็มันเป็นสัญชาตญาณของข้านี่นา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
อย่าเชื่อถือใครเพียงเพราะคำพูด แต่จงดูพฤติกรรมในอดีตของเขาด้วย

อ่านนิทานเรื่องต้นถั่วกับผู้คน

                               ต้นถั่วกับผู้คน 

ต้นถั่วต้นหนึ่งงอกและ เจริญเติบโต อยู่ริมถนน มันให้เมล็ดถั่วจำนวนมากมาย จึงทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมา แวะเก็บเมล็ดของมันเป็นประจำ บางคนใช้วิธีเขย่าลำต้น บางคนเอาหนังสติ๊กมายิง หรือไม่ก็เอาหินมาขว้างปาเพื่อให้เมล็ดถั่วหล่นลงมา ต้นถั่วได้แต่บ่นกับตัวเองว่า คนพวกนี้ช่างแย่เสียจริง ใช้วิธีต่าง ๆ ทำร้ายข้า เพื่อให้ได้เมล็ดถั่วจากข้า

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนเห็นแก่ตัวมักใช้สารพัดวิธีเพื่อให้ได้มาซึ่งผลประโยชน์ โดยไม่คำนึงว่าดีหรือเลว

อ่านนิทานเรื่องแมวกับม้า

                                  แมวกับม้า

ชายหนุ่มคนหนึ่งเลี้ยงแมวและม้าไว้อย่างละตัว แมวมีนิสัยขี้ประจบมาก เจ้านายเข้าบ้านมาเมื่อใด เป็นต้องไปคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ ตลอดเวลา มันจึงเป็นที่โปรดปรานของเจ้านายมาก เจ้าม้าเห็นก็อิจฉา อยากให้เจ้านายรักและเอ็นดูมันเช่นกัน วันหนึ่งแมวออกไปวิ่งเล่น ม้าจึงใช้โอกาสนี้เข้าไปคลอเคลียเจ้านายบ้าง แต่ตัวของมันใหญ่กว่าเจ้านาย เลยกลายเป็นไปพันแข้งพันขาเจ้านายจนล้มลงหน้ากระแทกพื้น เจ้านายโกรธมาก คว้าไม้เรียวเฆี่ยนม้าอย่างรุนแรง และไม่ยอมให้ม้าเข้าใกล้อีกเลย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ก่อนจะเลียนแบบใคร ควรคิดให้ดีเสียก่อนว่าเหมาะสมกับตนหรือไม่

อ่านนิทานเรื่อง ลูกแพะกับหมาป่า

                             ลูกแพะกับหมาป่า

แพะน้อยแสนร่าเริงตัวหนึ่งถูกคนเลี้ยงสัตว์ทิ้งไว้บนหลังคาจากของโรงเลี้ยงแกะ เพื่อให้มันพ้นจากภยันตรายทั้งปวง

 เจ้าแพะน้อยกวาดตามองสิ่งต่างๆ อยู่ใกล้ขอบหลังคาตอนที่มันเห็นหมาป่า 

มันจึงเริ่มเยาะเย้ยถากถาง ทำหน้าล้อเลียน และกลั่นแกล้งเจ้าหมาป่าต่างๆ นานาเพื่อความพึงพอใจของมันเองข้าได้ยินเจ้าแล้ว หมาป่าเอ่ยขึ้น 

แต่ข้าไม่โกรธเคืองในสิ่งที่เจ้าพูดหรือสิ่งที่เจ้าทำหรอก เพราะตราบใดที่เจ้ายังอยู่บนนั้น ก็เป็นหลังคาต่างหากที่กำลังพูดอยู่กับข้าไม่ใช่ตัวเจ้าเลย

 นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เรื่องที่ไม่สมควรพูดทุกเมื่อ ก็ไม่ควรพูดออกมาไม่ว่าเวลาใด