นายพรานจับกาได้ตัวหนึ่ง เขาจึงใช้เชือกผูกขาของมันไว้ แล้วหิ้วกลับไปฝากลูก ๆ กาฉวยโอกาสตอนที่ลูกนายพรานเผลอ แอบบินหนี ไป เมื่อมันบินหนีมาจนใกล้จะถึงรัง เชือกที่นายพรานผูกขามันไว้ไปพันเช้ากับกิ่งไม้ มันดิ้นเท่าไหร่เชือกก็ไม่หลุด ขณะที่มันกำลังจะตาย มันได้แต่บ่นกับตนเองว่า ข้านี่มันโง่จริง ๆ หนีจากการเป็นทาสรับใช้มนุษย์มาได้แล้ว แต่กลับต้องมาตายเพราะความซุ่มซ่ามของตัวเองแท้ ๆ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ควรใช้สติในการแก้ปัญหา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น