หนูเเก่ตัวหนึ่ง เดินทางเเรมรอนมาจนกระทั่งสายธารที่ชายเขา หนูต้องการจะผ่านไปยังฝั่งตรงข้ามก็เลยเข้าไปหาเจ้ากบ ตัวน้อยที่ขอบลำน้ำ เเล้วเอ่ยขอให้กบช่วยพาผ่าน ลำน้ำ เเล้วเอ่ยขอให้กบช่วยพาผ่าน บาคาร่า ลำน้ำด้วยกบน้อยมองดูหนูเเล้วไม่ยอมรับอย่างสุภาพเรียบร้อย
ว่า โธ่ ฉันน่ะตัวเล็กพอกับท่าน เเล้วจะพาท่านผ่านไปได้ ยังไงกันล่ะจ๊ะ เเต่หนูไม่ยินยอม กลับกล่าวถึงว่าตนเป็นสัตว์ผู้หลักผู้ใหญ่กว่า ถ้าเกิดกบ ไม่ช่วยตนก็จะไปประกาศให้สรรพสัตว์ทั้งหลายแหล่ทราบถึง ความใจดำของกบ
เมื่อถูกขู่กรรโชกแบบนั้น กบก็เลยจำเป็นต้องจำใจให้หนูเอาเท้าผูกกับเท้าของตนเองเเล้วก็พาว่ายผ่านลำน้ำเเต่แต่ทว่าพอเพียงว่ายไปได้เเค่กลางทางเพียงแค่นั้นกบก็เริ่มหมดเเรงก่อนที่จะทั้งสองจะจมน้ำตาย เหยี่ยวตัวหนึ่งก็โฉบลงมาจิกเอา ทั้งยังกบเเละหนูไปรับประทาน
นิทานหัวข้อนี้สอนให้รู้ดีว่า
คิดผลดีจากคนที่ไม่อาจจะให้ได้ ย่อมมีเเต่เสียหาย
ขอบคุณแหล่งที่มา kalyanamitra.org
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น