วันหนึ่งในช่วงเวลาที่ลากำลังเดินอยู่ในทุ่งนา มันเจอตั๊กแตนตัวหนึ่งกรีดอย่างเบิกบานตรงมุมหนึ่งของทุ่งที่มีต้นหญ้าขึ้นเต็ม
เจ้าลาฟังเพลง ของ ตั๊กแตนด้วยความรู้สึกชื่นชมยิ่งนัก มันเป็นเพลงที่เปี่ยมด้วยความร่าเริง จนถึงหัวใจที่ใฝ่หาความสนุกสนานของลาแทบล้นไปด้วยความต้องการที่จะร้องให้ได้อย่างตั๊กแตน
อะไรกันหรือ เจ้าลาถามอย่างนอบน้อมยิ่ง อะไรทำให้คุณมีเสียงเพราะเสนาะหูแบบนี้ ท่านรับประทานอะไรเป็นพิเศษหรือไม่ หรือมีน้ำทิพย์ศักดิ์สิทธิ์ใดที่ทำให้คุณขับร้องเพลงได้ยอดเยี่ยมแบบนี้ บาคาร่า
มีสิ เจ้าตั๊กแตนผู้ชื่นชมความเฮฮาตอบ เราดื่มน้ำค้าง ท่านทดลองดูก็จะทราบเองเพราะฉะนั้นในเวลาถัดมา เจ้าลาก็ไม่รับประทานไม่ดื่มสิ่งใดอีกเลยเว้นเสียแต่น้ำค้าง เป็นปกติ ไม่นานเจ้าลาทึ่มผู้น่าเห็นใจก็ตายจากไป
นิทานหัวข้อนี้สอนให้รู้ดีว่า
กฎที่ธรรมชาติไม่มีวันเปลี่ยนได้
ขอบคุณแหล่งที่มา kalyanamitra.org
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น