นิทานอีสป เรื่อง แมวกับสุนัขจิ้งจอก อ่านแล้วบันเทิงใจให้สาระคติสอนใจ

     นิทานอีสป เรื่อง แมวกับสุนัขจิ้งจอก อ่านแล้วบันเทิงใจให้สาระคติสอนใจ

กาลครั้งหนึ่ง แมวกับจิ้งจอก  เริ่มเดินทางไปร่วมกัน ระหว่างเดินทางพวกมันก็หาของกินไปด้วย ได้หนูหลงทางจากนี้บ้าง หรือไม่ก็ไก่อ้วนพีจากนั่นบ้าง พวกมันเริ่มถกเถียงกันถึงเวลาที่เสียไปในระหว่างพักรับประทานอาหาร รวมทั้งตัวอย่างเช่นที่เกิดขึ้นเสมอยามเพื่อนพ้องทะเลาะกัน

โน่นเป็นการพูดคุยมักแย่ลงกว่าเดิมไปถึงเรื่องเฉพาะบุคคลเจ้ามีความคิดว่าเจ้าฉลาดหลักแหลมนักละสิ ใช่ไหม สุนัขจิ้งจอกกล่าว เจ้าแกล้งทำเป็นทราบว่าเราใช่ไหม ยังไงหรือ เราน่ะรู้จักอุบายเกือบทุกอย่างเชียวละก็ได้เจ้าแมวโต้ เราสารภาพว่าข้ามีอุบาย บาคาร่า  เพียงอย่างเดียว

แม้กระนั้นเราจะบอกให้ สิ่งเดียวที่ข้ามีก็มีค่าเท่ากันกลยุทธ์นับพันของเจ้ารวมทั้งแล้วทันทีทันใด พวกมันก็ได้ยินเสียงเขาของนักล่าสัตว์แล้วก็เสียงหอนของสุนัขล่าเนื้อฝูงหนึ่งใกล้เข้ามา เจ้าแมวกระโดดแผล้วปีนต้นไม้และก็หลบซ่อนท่ามกลางใบไม้ในทันทีทันใดนี่แหละกลลวงของเรา

มันร้องบอกจิ้งจอก ต่อไปนี้ขอเราดูหน่อยสิว่า กลอุบายของเจ้าน่ะมีค่าขนาดไหนแต่ทว่าเจ้าจิ้งจอกมีแผนสำหรับการหลบซ่อนมากไม่น้อยเลยทีเดียวจนถึงไม่บางทีอาจตกลงใจได้ว่าจะทดลองแผนไหนก่อน

มันวิ่งสิกข์แซกไปทางด้านนู้นทางนี้โดยมีฝูงสุนัขล่าเนื้อกวดตามมาติดๆมันเหลือร่องรอยไว้ตามทางกลับกลอก แล้ววิ่งเร็วสุดฝีเท้า ลอดเข้าไปในโพรงนับไม่ถ้วน แต่ว่าทุกหนทางล้วนไม่มีความหมาย

เร็วนี้ๆพวกสุนัขล่าเนื้อก็ตามจับมันจนได้กับมอบตอนสุดท้ายให้กับเจ้าสัตว์จอมโวแล้วก็เล่ห์กลของมันด้วย


นิทานหัวข้อนี้สอนให้ทราบดีว่า
จิตสำนึกปกติมักมีค่ากว่าไหวพริบปฏิภาณอุบายอะไรก็ตาม

ขอบคุณแหล่งที่มา kalyanamitra.org