กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีก วางตัวหนึ่ง วิ่งหนีการตามล่าจากนายพราน
มันหนีกระเซอกระเซิงจนมาถึงโรงนาแห่งหนึ่ง จึงวิ่งเข้าไปหลบซ่อนตัว
อยู่ในกองหญ้า
เจ้าวัวเห็นจึงร้องเตือนว่า ข้าว่าเจ้าควรไปหาที่ซ่อนแห่งใหม่ดีกว่านะ เพราะ
อีกไม่นานคนเลี้ยงวัวก็จะเข้ามาในโรงนาแห่งนี้เพื่อจัดหาหญ้าฟางให้พวก
ข้ากินและเขาจะต้องพบเจ้า แต่กวางไม่ยอมไป
แล้วอ้อนวอนว่า ตอนนี้ข้าเหนื่อยเหลือเกินขอพักสักครู่หนึ่งเถอะ พวกวัวช่วยกันทำตามที่กวางขอร้องเมื่อ คนเลี้ยงวัว หอบเอาหญ้าเข้ามาเติมให้ใน
รางแล้วกลับออกไปโดยไม่ทันสังเกตเห็นเจ้ากวาง
เจ้าวัวจึงเตือนขึ้นอีกครั้งว่า เจ้าหายเหนื่อยแล้ว ข้าว่าเจ้าออกไปเสียตั้งแต่ตอนนี้จะดีกว่า เพราะถ้าเจ้านายของข้าเข้ามาตรวจความเรียบร้อย เขาจะต้องพบเจอเจ้าแน่ๆ
เจ้ากวางจึงบอกว่า ถ้าพวกเจ้าช่วยกันปิดบังไว้ ย่อมไม่มีใครพบเห็นข้าได้ ขอพักหลบภัยที่นี่สักคืนหนึ่งก่อน กวางยังคงดื้อดึงไม่ฟังคำเตือนของวัว
และไม่นานนักเมื่อเจ้าของโรงนาเข้ามาตรวจความเรียบร้อยและสังเกตเห็นกวางอยู่ใต้กองหญ้า จึงเรียกคนรับใช้มาช่วยกันจับเอาไว้ได้ในที่สุด
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เมื่อประสบความสำเร็จในครั้งแรกจงอย่าประมาท เพราะอาจจะพลาดพลั้งในครั้งต่อ ๆ ไปได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น