นิทานอีสป เรื่อง นกในกรงกับค้างคาว

นิทานอีสป เรื่อง นกในกรงกับค้างคาว

ผู้แต่ง : อีสป

     นกตัวหนึ่งมักจะชอบส่งเสียงร้องเพลงอยู่ในกรงริมหน้าต่างเป็นประจำ และมันจะร้องเพลงเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น คืนหนึ่งค้างคาวบินมาเกาะห้อยหัวอยู่ข้าง ๆ กรงของมันแล้ว ถามว่า "ทำไมเจ้าถึงส่งเสียงร้องเฉพาะตอนกลางคืนล่ะ" เจ้านกตอบว่า "เพราะเมื่อก่อนข้าร้องเพลงแต่ตอนกลางวัน จึงทำให้พวกมนุษย์จับได้ จากนั้นมาข้าจึงไม่เคยคิดจะส่งเสียงในตอนกลางวันอีกเลย"  เจ้าค้างคาวได้ยินเช่นนั้นจึงตอบว่า "ตอนนี้เจ้าจะร้องเพลงเวลาไหนก็คงมีค่าเท่ากัน เพราะถึงอย่างไรเจ้าก็ต้องอยู่ในกรงอยู่ดี หากเจ้าคิดได้ตั้งแต่ทีแรก เจ้าก็คงไม่ต้องมาอยู่ในกรงแบบนี้หรอก"

 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การป้องกันก่อนเกิดปัญหา ย่อมดีกว่ามาคิดแก้ปัญหาได้เมื่อสายไป

 

:: พุทธภาษิต ::

มา ปมาทมนุยุญฺเชถ. 

อย่ามัวประกอบความประมาท .

ขอบคุณแหล่งที่มา  http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป : เด็กชายไล่จับตั๊กแตน

นิทานอีสป เรื่อง เด็กชายไล่จับตั๊กแตน

ผู้แต่ง : อีสป

         เช้าวันหนึ่ง อากาศแจ่มใส เด็กชายคนหนึ่งจึงออกไปวิ่งไล่จับตั๊กแตนตามทุ่งหญ้า เมื่อจับได้มากพอแล้วจึงกลับบ้าน ระหว่างทางเขาก็พบแมงป่องตัวหนึ่ง แต่คิดว่ามันเป็นตั๊กแตนจึงคิดจะจับมัน ก่อนที่มือของเขาจะถึงตัวมันนั้น มันก็ชูหางขึ้นทันทีและพูดขู่เด็กน้อยว่า "อย่านะเจ้าหนู ถ้าเจ้าจับข้าไปเจ้าอาจจะต้องเสียตั๊กแตนทั้งหมดที่เจ้าจับมาได้อีกด้วย"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การทำอะไรเพียงเพื่อผลประโยชน์เล็กน้อย อาจทำให้เสียผลประโยชน์ที่ตนมีอยู่

:: พุทธภาษิต ::

อปฺปมตฺโต อุโภ อตฺเถ

บัณฑิตผู้ไม่ประมาท ย่อมได้รับประโยชน์ทั้งสอง

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ลิงกับอูฐ

นิทานอีสป เรื่อง ลิงกับอูฐ

ผู้แต่ง : อีสป

         กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง บรรดาสัตว์ทั้งหลายได้มีการจัดงานเลี้ยงรื่นเริง สัตว์ต่างๆได้พากันลูกขึ้นมาเต้นระบำกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง

        ลิงก็ออกมาโชว์ลีลาท่าเต้น เหล่าผู้ร่วมงานสัตว์ทั้งหลายก็พากันปรบมือชื่นชอบเป็นการใหญ่ เมื่อเห็นท่าทางกระโดดโลดเต้นอย่างคล่องแคล่วว่องไวของพวกลิงที่โดดเด่นกว่าสัตว์ตัวอื่นๆ

      ในงานนั้นมีอูฐขี้อิจฉาอยู่ตัวหนึ่งซึ่งมาร่วมสังสรรค์ด้วย อูฐเห็นลิงเต้นจนเป็นที่ฮือฮาของเพื่อนๆ และอยากได้รับการสรรเสริญเยินยอเหมือนอย่างที่เจ้าลิงทำบ้าง จึงต้องการเบี่ยงเบนความสนใจของสัตว์ทั้งหลายมาที่ตน

        เมื่อคิดดังนั้น อูฐก็ลุกขึ้นมาเต้นระบำบ้าง แต่ว่ารูปร่างอันใหญ่โตเทอะทะจึงทำให้มันเต้นอย่างเงอะงะงุ่มง่าม บรรดาสัตว์ต่าง ๆ ทนดูไม่ไหว จึงพากันโห่ร้องขับไล่อูฐจนมันต้องเดินคอตกกลับบ้านไปด้วยความอับอายเป็นอย่างยิ่ง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเลียนแบบผู้ที่ทำได้ดีกว่า

:: พุทธภาษิต ::

สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์

สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา

สิ่งนั้นเป็นอนัตตา

สิ่งนั้นนั่นไม่ใช่ของเรา

นั่นไม่ใช่ของเรา

นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง สิงโตชรา

นิทานอีสป เรื่อง สิงโตชรา

ผู้แต่ง : อีสป

สิงโตชราตัวหนึ่ง กำลังนอนรอความตายอย่างทุกข์ทรมานจากโรคภัยที่มารุมเร้าอยู่ในถ้ำ  บรรดาสัตว์ป่าพากันกันเยี่ยมเยือนเพื่อหวังจะแก้แค้น หมูป่าใช้เขี้ยวแทงสิงโตจนล้มลง จากนั้นวัวก็เข้ามาไล่ขวิด ส่วนลาใช้เท้าดีดไปที่หน้าของสิงโตจนตาบวมปูด สิงโตได้แต่รำพึงกับตัวเองว่า "ข้าต้องโดนสัตว์อ่อนแอพวกนี้ทำร้าย โดยที่ข้าไม่มีแรงตอบโต้แม้แต่น้อย มันช่างน่าเจ็บใจยิ่งกว่าความตายเสียอีก"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนที่เคยใช้อำนาจข่มเหงผู้อื่น หากหมดอำนาจเมื่อใดก็จะไม่มีใครเขาเกรงกลัว

:: พุทธภาษิต ::

จิตฺเตน นียติ โลโก จิตฺเตน ปริกสฺสติ 

จิตฺตสฺส เอกธมฺมสฺส สพฺเพว วสมนฺวคู. 

โลกถูกจิตนำไป ถูกจิตชักไป, 

สัตว์ทั้งปวงไปสู่อำนาจแห่งจิตอย่างเดียว. 

ขอบคุณแหล่งที่มา  http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง จั๊กจั่นกับมดง่าม

นิทานอีสป เรื่อง จั๊กจั่นกับมดง่าม

ผู้แต่ง : อีสป

 

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…มีจั๊กจั่นเจ้าสำราญตัวหนึ่งมีนิสัยเกียจคร้าน ชอบความสะดวกสบาย ตลอดช่วงฤดูร้อนที่ผ่านมา มดง่ามพากันหาอาหารไปเก็บสะสมไว้ในรัง แต่เจ้าจั๊กจั่นมัวแต่ร้องรำทำเพลง สนุกสนานไปวันๆ

   ครั้นถึงฤดูหนาวหิมะตกหนัก มดง่ามเก็บตัวอยู่กับเม็ดพืชที่มันได้หาเก็บเตรียมพร้อมไว้ ส่วนจั๊กจั่นนั้นไม่สามารถหาอาหารกินได้ อดอยู่หลายวัน

      จนในที่สุด ต้องซมซานด้วยความหิวโหยมาเคาะประตูรังของมดง่ามที่เคยรู้จักกัน “ได้โปรดเถิด ข้าขาดอาหารมาตั้งหลายวัน ขออาหารให้ข้ากินประทังความหิวหน่อยได้หรือไม่ ข้าสัญญาว่าเมื่อพ้นฤดูฝนนี้ไปแล้ว ข้าสัญญาว่าจะหามาใช้คืนให้เป็นเท่าตัว” เจ้าจั๊กจั่นพยายามวิงวอน

    มดง่ามถึงถามขึ้นมาว่า “แล้วในฤดูร้อนมีออาหารอุดมสมบูรณ์ ใครๆเขาพากันทำมาหากินตัวเป็นเกลียว เจ้าไปทำอะไรมาจึงไม่หาอาหารมาเก็บใว้เล่า”

      จั๊กจั่นตอบว่า “เพราะว่าข้าไม่มีเวลาน่ะสิ ข้ายุ่งอยู่กับการร้องเพลงตั้งแต่เช้าจรดค่ำ เมื่อตอนที่เจ้าและเพื่อนๆขนอาหารผ่านมา ก็ได้ยินมิใช่หรือ ครั้นพอถึงฤดูฝน ก็ไม่มีอาหารเหลือให้เก็บไว้เลย”

      ฝ่ายมดง่ามได้ยินดังนั้นก็หัวเราะกับตอบของจั๊กจั่น พลางเก็บเม็ดข้าวกองพูนของตนไว้ในห้องใต้ดิน แล้วเอ่ยเย้ยจั๊กจั่นว่า “ในเมื่อฤดูร้อนเจ้าเอาแต่ร้องเพลงไปวันๆ เมื่อถึงฤดูฝนทำไมเจ้าไม่เอาเวลาไปเต้นรำด้วยหล่ะ” กล่าวจบมดก็ปิดประตูทันที

 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

“ผู้ขยันย่อมไม่ประมาท…เตรียมพร้อมสำหรับอนาคต…ย่อมไม่อดอยาก”

“คนเกียจคร้านและประมาท…มักปล่อยเวลาไปกับความต้องการที่โง่เขลาของตน

จึงมักจะได้รับความลำบากยากแค้นในอนาคต“

 

:: พุทธภาษิต ::

อฏฺฐาตา กมฺมเธยฺเยสุ     อบฺปมตฺโต วิธานวา

สมํ กปฺเปติ ชีวิตํ     สมภตํ อนุรกฺขติ 

ผู้ขยันในหน้าที่การงาน ไม่ประมาท 

เข้าใจเลี้ยงชีพพอสมควร จึงรักษาทรัพย์ที่หามาได้

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป : มดกับดักแด้

นิทานอีสป เรื่อง มดกับดักแด้
ผู้แต่ง : อีสป

ในวันอากาศแจ่มใส มดตัวหนึ่งกำลังวิ่งออกหาอาหารอย่างคล่องแคล่ว มันเดินข้ามผ่านดักแด้ตัวหนึ่ง ซึ่งกำลังจะเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายจากดักแด้เป็นผีเสื้อ ดักแด้ที่ขยับหางของมัน ทำให้มดจ้องมองด้วยความสนใจ และรู้ว่าสิ่งที่มันเห็นมีชีวิต เจ้ามดไม่เคยเห็นสิ่งนั้นมาก่อน มันรู้สึกไม่ค่อยชอบและนึกรังเกียจ

      “น่าสงสารจริง ๆ เลย” มดร้องด้วยเสียงเหยียดหยัน “เจ้านี่ช่างมีโชคชะตาที่น่าเศร้าอะไรเช่นนี้ ในขณะที่ข้าสามารถที่จะวิ่งไปไหนมาไหนได้ตามที่ใจต้องการ ปีนขึ้นยอดต้นไม้ แต่เจ้าได้แต่นอนนิ่งในเปลือกของตัวเองอยู่ตรงนี้และมีแรงแค่ขยับหางเท่านั้น”    ดักแด้ได้ยินคำเหยียดหยันที่มดพูดออกมาทั้งหมดแต่ก็ไม่ได้โต้ตอบใด ๆ

      ไม่กี่วันต่อมา เมื่อมดตัวดังกล่าวเดินผ่านมาทางนั้นอีกครั้ง ก็ไม่พบสิ่งใดอีก นอกจากเปลือกของดักแด้ที่ยังคงอยู่บริเวณนั้น มันประหลาดใจว่าสิ่งที่อยู่ในเปลือกกลายไปเป็นอะไร มดรู้สึกทันทีว่าตัวเองกำลังได้รับร่มเงาจากปีกที่สวยงามของผีเสื้อ

       “เห็นข้าไหม” ผีเสื้อพูด “เจ้าน่าเวทนายิ่งนัก! ตอนนี้ เจ้าสามารถโอ้อวดพละกำลังของเจ้าในการวิ่งและปีนไต่ได้เท่าที่เจ้าอยากให้ข้าฟังได้นะ…”

         จากนั้น ผีเสื้อก็บินขึ้นไปในอากาศ มุ่งหน้าไปตามสายลมที่แผ่วเบาในฤดูร้อนจนลับสายตาของมดไป

 

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ไม่ควรตัดสินคุณค่าของผู้อื่นจากรูปลักษณ์ภายนอก

ขอบคุณแหล่งที่มา  http://www.kalyanamitra.org

เรื่องย่อ Vampire Hunter D นักล่าพันธุ์แวมไพร์

เรื่องย่อ Vampire Hunter D นักล่าพันธุ์แวมไพร์
10,000 ปีในอนาคต โลกได้กลายเป็นสถานที่ที่แตกต่างกันมาก มอนสเตอร์เดินเตร่ตามแผ่นดินได้อย่างอิสระและผู้คน แม้มีอาวุธไฮเทคและม้าไซเบอร์เนติคก็ตาม, มีชีวิตที่ต่ำต้อยจะเหมาะกับศตวรรษก่อน เรื่องราวมุ่งเน้นไปที่หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เกิดจากการโจมตีมอนสเตอร์และการใช้ชีวิตภายใต้ร่มเงาของกฎปกครองจากเคาท์ แมกนัส ลี ลอร์ดแวมไพร์ผู้มีอิทธิพลได้ปกครองดินแดนเป็นพัน ๆ ปี เมื่อเด็กสาวคนหนึ่งถูกกัดจากเคาท์และเลือกให้เป็นของเล่นของเขาในปัจจุบัน เธอพยายามออกหาความช่วยเหลือจากคนแปลกหน้าเดินเงียบขรึม, D. และกลายเป็นว่า D เป็นนักล่าแวมไพร์ที่ดีที่สุดในโลก เขารับกำจัดลูกน้องจำนวนมากของแมกนัส ลีและขจัดกฎของเคาท์จนหมดสิ้น...



ขอบคุณแหล่งที่มา https://www.anime-sugoi.com

นิทานอีสป เรื่อง ต้นโอ๊กกับต้นอ้อ

ต้นโอ๊กกับต้นอ้อ

ผู้แต่ง : อีสป

       วันหนึ่งเกิดลมพายุใหญ่พัดกระหน่ำรุนแรงไปทั่วทั้งป่า ต้นโอ๊กต้นหนึ่งไม่อาจต้านแรงลมไหว จึงโค่นลงมาแบบถอนรากถอนโคน  แต่ต้นอ้อเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ กลับไม่เป็นอะไรเลย ต้นโอ๊กแปลกใจมากจึงถามต้นอ้อว่า "พวกเจ้าเป็นเพียงแค่ต้นไม้เล็กๆ ที่บอบบางและอ่อนแอ แต่ทำไมเวลาโดนพายุ พวกเจ้าถึงไม่เป็นอะไรเลย" ต้นอ้อจึงตอบว่า "ก็เพราะท่านทำตัวแข็งต้านกระแสลม ท่านจึงโค่นล้มได้ง่าย แต่พวกเราโอนอ่อนไปตามแรงลม จึงรอดพ้นจากพายุในครั้งนี้มาได้โดยไม่ได้รับอันตรายใดๆ ยังไงล่ะ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้อ่อนน้อมย่อมสามารถอยู่รอดได้ดีกว่าผู้ที่แข็งกร้าว

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

การ์ตูนสนุกสนุก

เรื่องย่อการ์ตูน One Punch Man Season 2 วันพันช์แมน (ภาค2)

เทพบุตรหมัดเดียวจอด เรื่องราวเริ่มต้นในเมือง Z-city โลกนี้มีสัตว์ประหลาดและสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดมากมายที่ปรากฏตัวและสร้างความวุ่นวาย ไซตามะฮีโร่ที่แข็งแกร่งที่สุดที่สามารถโค่นเหล่าร้ายได้ภายในหมัดๆเดียว แต่ว่าเมื่อไซตามะแข็งแกร่งเกินไป เขาก็เริ่มเบื่อในพลังของตัวเองและพยายามหาคู่ต่อสู้ที่สูสีกับเขา ในการผจญภัยของเขา ทำให้เขาได้พบทั้งเพื่อนใหม่, ศัตรู, และยังได้ลูกศิษย์มา เขาเป็นไซบอร์คชื่อว่าจีนอส ทั้งคู่ได้ร่วมสมาคมซูเปอร์ฮีโร่เพื่อปกป้องโลก และจัดการเหล่าศัตรูไปได้มากมาย

ขอขอบคุณแหล่งที่มา  https://www.anime-sugoi.com

นิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา

เรื่องสุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา

ผู้แต่ง : อีสป

     กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…มีสุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา เพิ่งเริ่มคบหากับได้ไม่นาน และมันสองตัวมักจะไปหามาสู่กันเป็นประจำ และดูเหมือนว่าพวกมันจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ จนกระทั่งวันหนึ่งสุนัขจิ้งจอกได้เชิญนกกระสามาร่วมรับประทานอาหารเย็นที่บ้าน

      แต่สุนัขจิ้งจอกกลับแกล้งนกกระสาด้วยการไม่มีสิ่งใดมาเลี้ยงต้อนรับเลย นอกจากน้ำซุปที่ใส่ในจานแบนๆ ซึ่งวางไว้อยู่ตรงหน้านกกระสาเพียงอย่างเดียวเท่านั้น สุนัขจิ้งจอกสามารถใช้ลิ้นตวัดกินซุปได้อย่างง่ายดาย  แต่ในทางกลับกันนกกระสาทำได้เพียง ใช้ปลายจงอยปากของมันจุ่มลงไปในน้ำซุป นกกระสายังรู้สึกหิวแต่ก็ต้องปล่อยให้อาหารมื้อนั้นเหลือไว้

       แล้วสุนัขจิ้งจอกก็เอ่ยขึ้นว่า “ข้าขอโทษนะ เจ้าคงจะไม่ชอบน้ำซุป” “ไม่ต้องขอโทษข้าหรอก” นกกระสาตอบ “ข้าหวังว่าอีกไม่นานเจ้าจะไปเยี่ยมข้าเป็นการตอบแทน และรับประทานอาหารมื้อเย็นกับข้าบ้าง” ทั้งสองจึงมีการกำหนดวันนัดกันขึ้นเพื่อที่สุนัขจิ้งจอกจะได้ไปเยี่ยมนกกระสาบ้าง

     เมื่อวันนัดหมายมาถึงมันทั้งสองนั่งลงที่โต๊ะ อาหารทั้งหมดที่นำมาเลี้ยงนั้นถูกบรรจุอยู่ในเหยือกทรงสูงปากแคบ  ซึ่งสุนัขจิ้งจอกไม่สามารถเอาปากใหญ่ๆของมันใส่ลงไปได้ ดังนั้นสิ่งเดียวที่มันจะทำได้คือเลียที่ขอบด้านนอกของหยือก  และนกกระสาก็กล่าวว่า “ข้าจะไม่ขอโทษสำหรับอาหารเย็นมื้อนี้หรอกนะ” แล้วสิ่งที่สุนัขได้รับในวันนี้ก็ทำให้มันนึกถึงสิ่งที่เคยทำไว้กับนกกระสา

 :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การกระทำใดๆที่ไม่ดีต่อผู้อื่น สักวันหนึ่งเราอาจได้รับสิ่งนั้นกลับมา

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง นกเค้าแมวกับแมวและหนู

นกเค้าแมวกับแมวและหนู

ผู้แต่ง : อีสป


         นกเค้าแมวตัวหนึ่งได้รับบาดเจ็บขาหัก ไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนมาหลายวันแล้ว มันจึงอ้อนวอนให้แมวพามันออกไปเดินเล่นข้างนอก แมวก็เต็มใจช่วยและแบกมันเดินมาเรื่อยๆ จนถึงบ้านของหนู เมื่อหนูได้ยินเสียงก็ออกมาดูแล้วถามว่า "เจ้าทั้งสองมาทำอะไรกันที่นี่หรือ" แมวตอบว่า "นกเค้าแมวอยากพบเจ้า ข้าก็เลยพามา" หนูรู้ว่าพวกมันมีเจตนาที่ไม่ดีแน่ จึงตอบไปว่า "เจ้าแมว เจ้ารู้หรือไม่ว่า เจ้าไม่เพียงแต่จะนำความโชคร้ายมาสู่ข้าเท่านั้น แต่เจ้าอาจจะนำความหายนะไปสู่ลูกๆ ของเจ้าอีกด้วย"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คบคนชั่วมีแต่จะนำความวิบัติมาสู่ตนและคนรอบข้าง

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป : ชายพเนจรอกตัญญู

ชายพเนจรอกตัญญู 

ผู้แต่ง : อีสป

      ชายสองคนเดินทางพเนจรไปเรื่อยๆ เมื่อพบไม้พุ่มหนึ่ง จึงชวนกันหยุดพักใต้ร่มเงาของพุ่มไม้ ขณะนั้นเป็นเวลาเที่ยงวันที่เเดดร้อนจัด ชายคนหนึ่งเอนตัวลงนอน ใต้เงาไม้พลางเเหงนมองดูพุ่มไม้เเล้วกล่าวว่า "ไม้พุ่มนี้ไม่มีผลให้เรากินเลยนะ"

          อีกคนก็เอ่ยบ้างว่า "จริงด้วย ไม้พุ่มนี้ช่างไร้ประโยชน์เสียจริงๆ"

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนโง่เเละคนชั่วมักเป็นคนอกตัญญู

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ชาวประมงกับปลาหมึกยักษ์

ชาวประมงกับปลาหมึกยักษ์

      วันหนึ่งในฤดูหนาว ชาวประมงคนหนึ่งต้องออกเรือไปหาปลาเพื่อมาเลี้ยงครอบครัว แต่การจับปลาในฤดูหนาวถือเป็นเรื่องยาก ในระหว่างที่เขารอปลามาติดเบ็ดนั้น ก็มีปลาหมึกยักษ์ตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมา ชาวประมงพูดขึ้นว่า "ถ้าข้ากระโดดลงไปจับเจ้าในทะเล ข้าคงต้องหนาวตายแน่ แต่ถ้าหากข้าไม่ลงไป ลูก ๆ ของข้าก็คงจะหิวตายเหมือนกัน"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ลูกคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับพ่อแม่

ขอบคุณแหล่งที่มาwww.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง นกกระสากับหมาจิ้งจอก

นกกระสากับหมาจิ้งจอก

ผู้แต่ง : อีสป

       วันหนึ่งหมาจิ้งจอกนึกอยากจะแกล้งนกกระสา มันจึงเชิญนกกระสามากินอาหารค่ำที่บ้าน อาหารที่มันเตรียมไว้รับแขกก็คือซุปที่ใส่ไว้ในจานก้นตื้้น แต่ปากของนกกระสายาวกว่าปากของหมาจิ้งจอกมันจึงไม่สามารถกินได้ จึงต้องกลับบ้านไปด้วยความหิว หลายวันต่อมานกกระสาจึงเชิญหมาจิ้งจอกมาที่บ้านบ้าง มันเตรียมอาหารใส่คนโทไว้ หมาจิ้งจอกพยายามยื่นปากลงไปกินอาหารในคนโทแต่ก็ไม่ถึง นกกระสาจึงพูดขี้นว่า "เจ้าจะมาว่าข้าไม่ได้นะ เพราะข้าทำแบบเดียวกับที่เจ้าเคยทำกับข้าเท่านั้นเอง" หมาจิ้งจอกจึงต้องกลับบ้านไปโดยที่ไม่ได้กินอะไรแม้แต่น้อย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ปฏิบัติต่อผู้อื่นเช่นใดย่อมได้รับผลตอบแทนเช่นกัน

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับพวงองุ่น

สุนัขจิ้งจอกกับพวงองุ่น

ผู้แต่ง : อีสป


       สุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยตัวหนึ่งเดินผ่านมายังไร่องุ่น มันเห็นพวงองุ่นที่สุกฉ่ำอยู่บนกิ่งไม้สูงจึงพูดว่า "พวงองุ่นพวกนั้นคงจะช่วยให้ข้าดับกระหายได้บ้างนะ" จากนั้นมันก็กระโดดหวังจะกินองุ่นแต่ก็พลาด มันจึงคิดหาวิธีอื่นดูบ้าง แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถคว้าพวงองุ่นมากินได้เลย ในที่สุดมันก็เลิกล้มความตั้งใจ แล้วพูดว่า "องุ่นนั้นคงจะเปรี้ยวมาก ไม่เห็นน่ากินสักนิด" แล้วมันก็เดินจากไป

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้ที่ทำสิ่งใดไม่สำเร็จ มักโทษว่าสิ่งนั้นไม่ดี

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง นกเหยี่ยวแดงกับนกพิราบ

นกเหยี่ยวแดงกับนกพิราบ

ผู้แต่ง : อีสป

      นกพิราบฝูงหนึ่งหวาดกลัวนกเหยี่ยวที่คอยโฉบจับกินเป็นอาหาร จึงประชุมปรึกษาหาทางแก้ไข นกเหยี่ยวแดงตัวหนึ่งอยากกินนกพิราบจึงออกอุบายเสนอว่า

      "ทำไมไม่ให้ข้าเป็นหัวหน้าฝูงล่ะ ข้าก็แข็งแรงไม่แพ้นกเหยี่ยว คุ้มครองดูแลพวกเจ้าได้ปลอดภัยแน่"

      ฝูงนกพิราบหลงเชื่อจึงให้นกเหยี่ยวแดงเป็นหัวหน้าฝูง นกเหยี่ยวแดงก็ตั้งตนเป็นพระราชา สวมมงกุฏอย่างสง่างาม

      "ในเมื่อพวกเจ้ายินดีให้ข้าเป็นพระราชาของพวกเจ้าแล้วข้าก็ควรจะได้กินนกพิราบตัวอ้วนๆ เพื่อให้มีกำลังใจปกป้องพวกเจ้าได้"

     นับตั้งแต่นั้นมา นกเหยี่ยวแดงก็จับนกพิราบกินทุกวัน โดยไม่ต้องโฉบจับให้เหนื่อย ฝูงนกพิราบได้รับความเดือดร้อนมากต่างรำพึงกันว่า "สมน้ำหน้านักเชียวที่โง่เขลายอมให้ศัตรูร้ายเป็นหัวหน้าฝูง จึงต้องพบความลำบากอย่างนี้"

 :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้แข็งเแรงมักใช้อำนาจข่มแหงผู้อื่น

ขอบคุณแหล่งที่มา www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง เด็กกับคนแก่

เด็กกับคนแก่

ผู้แต่ง : อีสป

        นานมาแล้วมีคนแก่อยู่คนหนึ่ง เป็นคนใจร้อนและไม่ชอบเด็ก เมื่อเห็นเด็กที่ไหนเป็นต้องดุด่าและว่ากล่าวเสียทุกครั้งไป จนกระทั่งในวันหนึ่ง เขาได้พบกับเด็กคนหนึ่งและต่อว่าเด็กคนนั้น "เจ้าเป็นเด็กที่แย่มาก ขึ้นชื่อว่าเด็กย่อมเลวทรามต่ำช้ากันทุกคน" เด็กคนนั้นจึงย้อนถามกลับไป "แล้วลุงล่ะ ลุงไม่เคยเป็นเด็กมาก่อนหรือไงครับ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ควรดูความประพฤติของตัวเองก่อนจะไปตำหนิความประพฤติของผู้อื่น

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง งูพิษกับนกอินทรี

งูพิษกับนกอินทรี

ผู้แต่ง : อีสป


       นกอินทรีเห็นงูพิษตัวหนึ่งนอนขดตัวอยู่ในท้องนา มันคิดอยากจะจับงูกิน แต่เจ้างูรู้ทันจึงใช้หางรัดนกอินทรีเอาไว้จนมันไม่สามารถขยับตัวหนีได้ ชาวนาคนหนึ่งผ่านมาเห็นพอดีจึงรีบเข้ามาแยกนกอินทรีออกมาแล้วปล่อยมันบินหนีไป เจ้างูไม่พอใจมากจึงแอบพ่นพิษใส่กระบอกน้ำของชาวนาโดยที่เขาไม่รู้ตัว ขณะที่ชาวนาจะยกกระบอกน้ำขึ้นมาดื่มนั้น เจ้านกอินทรีก็รีบบินมาโฉบกระบอกน้ำออกจากมือของชาวนา ชาวนาจึงรอดตายเพราะความกตัญญูของนกอินทรีนั้นเอง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้ประพฤติดี ย่อมรอดพ้นจากอันตราย

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ชายหัวล้านสองคน

ชายหัวล้านสองคน

ผู้แต่ง : อีสป

      ขณะที่ชายหัวล้านคนหนึ่งกำลังเดินกลับบ้าน ระหว่างเขาบังเอิญเห็นอะไรบางอย่างตกอยู่บนพื้นถนน "ใครทำอะไรตกไว้น่ะ" เขาก้มลงดู ขณะนั้นก็มีชายหัวล้านอีกคนหนึ่งเดินผ่านมาพอดี เขาเห็นว่าชายหัวล้านคนแรกกำลังเก็บของที่ตกอยู่จึงรีบมาขอส่วนแบ่ง ทั้งที่ยังไม่รู้ว่าของที่ตกนั้นคืออะไร ชายหัวล้านคนแรกส่ายหัวไปมา และส่งของที่เก็บได้ให้ชายหัวล้านคนที่สอง พร้อมกับพูดว่า "สิ่งที่ข้าเก็บได้นั้นคือหวี น่าเสียดายที่มันไม่มีประโยชน์สำหรับข้า แต่ถ้าเกิดเจ้าอยากได้ข้าก็จะยกให้"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ของที่เราไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้ก็เหมือนกับของที่ไม่มีค่า

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป : ปลาโลมากับสิงโต

ปลาโลมากับสิงโต

        ราชสีห์ตัวหนึ่งเดินท่องเที่ยวไปตามชายหาด เห็นปลาโลมาตัวหนึ่ง กำลังลอยตัวผึ่งแดดอยู่บนผิวน้ำ จึงร้องทักทายผูกมิตรด้วย

       "สวัสดี! ปลาโลมา ข้าว่าเรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ เจ้าเป็นใหญ่ในท้องทะเล ส่วนข้าเป็นใหญ่ในป่ากว้าง ถ้าเราช่วยเหลือกันคงไม่มีใครกล้าตอแยแน่ๆ"

         ปลาโลมาเห็นดีด้วย จึงตกลงเป็นเพื่อนกับราชสีห์ ทั้งสองสัญญาต่อกันว่าจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

       วันหนึ่งราชสีห์มีเรื่องทะเลาะกับควายป่า จึงร้องเรียกให้ปลาโลมาช่วย แต่ปลาโลมาทำได้เพียงลอยคออยู่ริมฝั่งเท่านั้น ราชสีห์จึงตะโกนต่อว่า "เจ้าเพื่อนทรยศ! ไหนสัญญาว่าจะช่วยข้า เอาแต่มองอยู่นั่นแหละ"

        ปลาโลมาจึงพูดว่า "ข้าก็อยากจะช่วยเหลือเจ้า แต่ข้าอยู่ได้แต่ในน้ำ จะขึ้นไปช่วยเหลือเจ้าบนบกได้ยังไงล่ะ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

 จงขอความช่วยเหลือจากผู้ที่สามารถช่วยได้อย่างแท้จริง

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอิสปเรื่อง นกกระเรียนกับหมาป่า

นกกระเรียนกับหมาป่า 

ผู้แต่ง : อีสป

      นกกระเรียนเห็นหมาป่านอนดิ้นทุรนทุรายอย่างเจ็บปวดที่กลางป่า จึงเข้าเข้าไปถามไถ่อย่างเวทนาว่า

      "เจ้าเป็นอะไรหรือ"

      "ข้ากลืนชิ้นเนื้อเข้าไป กระดูกติดคอข้า ทำอย่างไรก็ไม่ออก"

      หมาป่าบอกเเล้วก็ขอร้องให้นกกระเรียนช่วยตนด้วย เเล้วตน จะให้รางวัลอย่างงามเป็นการตอบเเทน

      นกกระเรียนจึงยื่นคออันยาวเรียวของมันเข้าไปในปากหมาป่า เเละสามารถล้วงเอากระดูกออกมาได้สำเร็จ 

      เมื่อนกกระเรียนทวงถามถึงรางวัล หมาป่าก็คำรามว่า    "ข้าไม่งับคอเจ้าขาดตายก็ดีเเล้ว ยังจะมาเอาอะไรจากข้าอีก เล่า" 

                                  นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนเลวมักไม่เห็นความดีของผู้อื่น

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง กบสองตัว

กบสองตัว

ผู้แต่ง : อีสป

 ณ หนองน้ำแห่งหนึ่ง มีกบสองตัวอาศัยอยู่ใกล้ ๆ กัน ตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในหนองน้ำลึก ส่วนอีกตัวอาศัยอยู่ในแอ่งน้ำตื้นใกล้ทางเกวียน วันหนึ่งเจ้ากบในหนองน้ำลึกพูดกับเพื่อนของมันว่า "ข้าว่าตรงนั้นไม่ค่อยปลอดภัยนะ เจ้าย้ายมาอยู่กับข้าน่าจะดีกว่า" แต่กบอีกตัวปฏิเสธว่า "ไม่เป็นไรหรอกข้าชินกับแอ่งน้ำนี้แล้ว และอีกอย่างข้าไม่อยากต้องไปปรับตัวกับที่ใหม่ด้วย" หลังจากนั้นไม่กี่วันต่อมา เจ้ากบที่อยู่ในหนองน้ำลึกก็ได้รับข่าวร้ายว่าเพื่อนของมันถูกเกวียนทับตายไปเสียแล้ว

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

บางครั้งการเปลี่ยนแปลงอาจนำมาซึ่งสิ่งที่ดีกว่า

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง วิกผมที่หลุดหายไป

วิกผมที่หลุดหายไป

ผู้แต่ง : อีสป

      สิงโตแก่อารมณ์ตัวหนึ่ง ไม่มีขนที่หัว มันจึงเอาวิกผมมาใส่ไว้บนหัวแทน วันหนึ่งขณะที่มันออกไปเดินเล่นก็บังเอิญพบกับสิงโตสาวผู้มีเสน่ห์ มันอยากสร้างความประทับใจจึงส่งยิ้มให้พร้อมกับเดินเข้าไปหา ทันใดนั้นก็มีลมแรงพัดมา ทำให้วิกของมันปลิวหายไปทิ้งให้มันยืนเซ่ออยู่กับหัวอันกลมเกลี้ยงราวกับลูกบอล มันยิ้มอย่างอาย ๆ แล้วพูดกับสิงโตสาวว่า "ไม่แปลกหรอกที่ขนของผู้อื่นจะไม่ยอมอยู่กับข้า ในเมื่อขนของข้าเองมันก็ยังไม่อยากอยู่ด้วยเลย"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

บางครั้งอารมณ์ขันก็ช่วยผ่อนคลายสถานการณ์ได้

ขอบคุณแหล่งที่มา  http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง สมองลาที่หายไป

สมองลาที่หายไป

ผู้แต่ง : อีสป


      ณ ป่าแห่งหนึ่ง สิงโตและสุนัขจิ้งจอกเป็นเพื่อนรักกัน พวกมันมักจะออกล่าเหยื่อมาแบ่งปันกันกินเป็นประจำ วันหนึ่งสิงโตคิดอุบายจัดงานเลี้ยงขึ้นมาและให้สุนัขจิ้งจอกเชิญลามาร่วมงานด้วย เมื่อลามาถึงงานเลี้ยง ก็ถูกสิงโตและสุนัขจิ้งจอกตะปบตายทันที สิงโตบอกกับสุนัขจิ้งจอกว่า "ข้าจะออกไปล่าเหยื่อมาเพิ่ม ระหว่างนี้เจ้าห้ามแตะต้องลาเป็นอันขาด มิเช่นนั้นเจ้าก็จะกลายเป็นอาหารของข้าเช่นกัน" พูดจบสิงโตก็เดินจากไป เวลาผ่านไปเกือบค่ำสุนัขจิ้งจอกเริ่มทนหิวไม่ไหว จึงแอบกินสมองลาไป เมื่อสิงโตกลับมาก็พบว่ากะโหลกของลาว่างเปล่า มันจึงถามสุนัขจิ้งจอกว่า "นี่เจ้าแอบกินสมองลาก่อนข้ารึ" สุนัขจิ้งจอกนั้นแสนฉลาดจึงตอบไปว่า "โธ่ท่าน...ลามันมีสมองซะที่ไหน ถ้ามันมีสมองมันจะโง่มาให้เรากินง่าย ๆ หรือ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้มีปัญญาย่อมหาทางออกได้เสมอ

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง กบกับวัว

กบกับวัว

ผู้แต่ง : อีสป


         ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ขณะที่ลูกกบกำลังวิ่งเล่นอยู่ริมบ่อน้ำ มันก็เจอกับสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง มันจึงรีบกลับไปเล่าให้พ่อฟัง "พ่อจ๋า หนูไปเจอสัตว์ประหลาดมา มันน่ากลัวมาก มันมีเขาบนหัว หางยาว แล้วตัวมันก็ใหญ่เท่าภูเขา" พ่อกบตอบว่า "อ๋อ มันคือวัว ตัวมันใหญ่กว่าพ่อนิดเดียวเอง" พูดจบมันก็เป่าลมเข้าท้องตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วจึงถามลูกกบว่า "พ่อตัวใหญ่เท่ามันหรือยัง" ลูกกบตอบว่า "ยังพ่อ มันใหญ่กว่านี้เยอะเลย" พ่อกบเป่าลมเข้าท้องแล้วถามลูกชายอีก "ใหญ่กว่านี้อีกพ่อ" พ่อกบได้ยินเช่นนั้นก็หายใจเข้าลึก ๆ เป็นครั้งสุดท้าย แล้วพูดว่า "พ่อมั่นใจว่า...วัวตัวนั้นไม่มีทางใหญ่เท่า" พูดได้เพียงเท่านั้นร่างของมันก็ระเบิดทันที

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความไม่รู้จักประมาณตนย่อมนำไปสู่ความวิบัติ

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่องสุนัขจิ้งจอกและหน้ากาก

สุนัขจิ้งจอกและหน้ากาก

ผู้แต่ง : อีสป


       สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งแอบเดินเข้าไปในห้องเก็บของของโรงละคร มันรื้อค้นข้าวของเละเทะไปหมด ทันใดนั้นมันก็มีแสงแวววาวส่องมาจากของสิ่งหนึ่ง มันจึงเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ และพบว่าสิ่งนั้นคือหน้ากากที่มนุษย์ใช้ส่วมใส่เพื่อความสวยงาม เวลาแสดงบนเวที สุนัขจิ้งจอกจึงอุทานว่า "โอ้ เจ้าช่างงดงามอะไรเช่นนี้ แต่เจ้ารู้ตัวไหมว่าเจ้าช่างไม่มีคุณค่าอะไรเลย ในเมื่อเจ้าปราศจากสมองโดยสิ้นเชิง"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความงดงามอยู่ที่สติปัญญา มิใช่ที่รูปร่างหน้าตาภายนอก

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง แม่กวางกับสิงโต

แม่กวางกับสิงโต

   แม่กวางตัวหนึ่งถูกนายพรานตามล่า มันวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนมาหลบในถ้ำเพื่อหวังรอดชีวิต โดยที่ไม่รู้เลยว่าในถ้ำมีสิงโตตัวหนึ่งอาศัยอยู่ สิงโตซุ่มดูจนแม่กวางเดินเข้ามาใกล้ ๆ จากนั้นจึงใช้หรงเล็บตะครุบและจับฉีกเนื้อออกเป็นชิ้น ๆ แม่กวางร้องด้วยความเจ็บปวดและพูดว่า "ข้าช่างอาภัพเหลินเกิน อุตส่าห์วิ่งหนีรอดจากมนุษย์มาได้ แต่ต้องมากลายเป็นเหยื่อของสิงโตแทน"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

เมื่อหลบหนีศัตรูจงดูให้แน่ใจก่อนว่าจะไม่ตกเป็นเหยื่อของผู้อื่นอีก

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง กากับนกยูง

กากับนกยูง

ผู้แต่ง : อีสป


        กาตัวหนึ่งไม่ชอบใจขนสีดำของตัวเอง  จึงคิดแปลงโฉมโดยเก็บขนหางที่นกยูงสลัดทิ้งมาเสียบแซมกับขนของตนมันบินอวดพวกกาด้วยกันและเยาะเย้ยว่า  " ดูขนของข้าสิ  ทั้งแวววาวและมีสีสันสวยงามกว่าขนดำปี๋ของพวกเจ้าซะอีกข้าจะไปอยู่กับฝูงนกยูงดีกว่า "

        จากนั้นกาก็ผละจากฝูงของตนเข้าไปอาศัยอยู่กับฝูงนกยูง  พวกนกยูงเห็นกาไม่เจียมตัวก็รุมจิกตีจนขนหลุดร่วงพร้อมกับไล่ตะเพิด  " หน็อยแน่  คิดอยากจะเป็นนกยูงอย่างพวกเรา  ช่างไม่เจียมตัวจริง ๆ ไปให้พ้นนะ! "

        กาต้องบินซมซานกลับไปหาพวกพ้อง  แต่ฝูงกาก็ไม่ยอมให้อยู่ด้วย  เจ้ากาหลงตัวเองจึงต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวตั้งแต่นั้นมา.

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::   

จงพอใจในสิ่งที่ตนมี

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่องตั๊กแตนกับนกเค้าแมว

เรื่องตั๊กแตนกับนกเค้าแมว

ผู้แต่ง : อีสป


    มีนกเค้าแมวตัวหนึ่งออกล่าเหยื่อในตอนกลางคืนและนอนหลับในตอนกลางวัน  บ่ายวันหนึ่งนกเค้าแมวได้ยินตั๊กแตนส่งเสียงร้องดังหนวกหู จนมันไม่สามารถนอนหลับได้ มันจึงขอให้ตั๊กแตนหยุดร้อง แต่ตั๊กแตนไม่ยอมหยุด กลับร้องดังขึ้นกว่าเดิม นกเค้าแมวหงุดหงิดมาก มันคิดอยากจะกำจัดเจ้าตั๊กแตน จึงชวนเจ้าตั๊กแตนให้ไปที่รังของมัน โดยบอกว่า "หากเจ้าได้ดื่มน้ำทิพย์ที่เทวดามอบให้ข้า เจ้าจะมีเสียงที่ไพเราะยิ่งกว่านี้อีก"  ตั๊กแตนได้ยินเช่นนั้นก็ตอบตกลง และกระโดดไปที่รังของนกเค้าแมว นกเค้าแมวจึงจัดการกินเจ้าตั๊กแตนเป็นอาหารทันที

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความโลภมักนำความหายนะมาสู่ตน

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org