นิทานอีสป เรื่อง หมีกับฝูงผึ้ง

หมีกับฝูงผึ้ง

ผู้แต่ง : อีสป


       ณ ป่าแห่งหนึ่งมีหมีตัวหนึ่งกำลังหิวเนื่องจากไม่ได้กินอาหารมาหลายวัน ทันใดนั้นมันหันไปเห็นรังผึ้งขนาดใหญ่บนต้นไม้ จึงหันไปฉีกกินอย่างตะกละตะกลาม มันเพลิดเพลินกับการกินจนไม่ทันระวังตัวจึงถูกผึ้งต่อย "โอ๊ย เจ้าผึ้งพวกนี้ ข้าจะทำลายพวกเจ้าให้หมดเลย" เจ้าหมีพูดด้วยความโกรธแค้น มันออกทำลายรังผึ้งทั้งป่าเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ เมื่อฝูงผึ้งทั้งหลายเห็นพฤติกรรมของเจ้าหมีก็รวมตัวกันบินเข้าไปรุมต่อยเจ้าหมีอันธพาล สร้างความเจ็บปวดให้มันเป็นอย่างมาก เจ้าหมีได้แต่ร้องโอดครวญกับตัวเองว่า "เพราะความอารมณ์ร้ายขาดสติของตัวข้าเองแท้ ๆ ที่ทำให้ต้องมานั่งเจ็บปวดเช่นนี้"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ควรฟังคำเตือนของผู้อื่นก่อนที่ภัยจะมาถึงตัว

ขอบคุณแหล่งที่มา www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง แมวกับไก่ตัวผู้

แมวกับไก่ตัวผู้

ผู้แต่ง : อีสป



            แมวตัวหนึ่งจับไก่มาได้ มันพยายามหาเหตุผลที่จะกินไก่โดยไม่ถูกต่อว่า จึงกล่าวหาไก่ว่า "เสียงขันในตอนเช้าของเจ้าช่างน่ารำคายและรบกวนเวลานอนของมนุษย์ซะเหลือเกิน ดังนั้นเจ้าสมควรตาย"

             ไก่จึงตอบว่า "ไม่จริง สิ่งที่ข้าทำลงไปนั้นเป็นประโยชน์ต่อมนุษย์ต่างหาก เพราะเสียงของข้าช่วยปลุกพวกเขาให้ตื่นไปทำงานได้อย่างทันเวลา"

           แมวจึงพูดว่า "ช่างเถอะ ถึงอย่างไรข้าก็จะจับเจ้ากินอยู่ดี เพราะเจ้าทำให้ข้าต้องอดทนหิวมานาน" จากนั้นเจ้าแมวก็ตะปบไก่กินทันที

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนชั่วมักมีข้ออ้างที่จะทำชั่วเสมอ

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ลิงกับอูฐ

ลิงกับอูฐ

ผู้แต่ง : อีสป

         กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง บรรดาสัตว์ทั้งหลายได้มีการจัดงานเลี้ยงรื่นเริง สัตว์ต่างๆได้พากันลูกขึ้นมาเต้นระบำกันอย่างสนุกสนานครื้นเครง

        ลิงก็ออกมาโชว์ลีลาท่าเต้น เหล่าผู้ร่วมงานสัตว์ทั้งหลายก็พากันปรบมือชื่นชอบเป็นการใหญ่ เมื่อเห็นท่าทางกระโดดโลดเต้นอย่างคล่องแคล่วว่องไวของพวกลิงที่โดดเด่นกว่าสัตว์ตัวอื่นๆ

      ในงานนั้นมีอูฐขี้อิจฉาอยู่ตัวหนึ่งซึ่งมาร่วมสังสรรค์ด้วย อูฐเห็นลิงเต้นจนเป็นที่ฮือฮาของเพื่อนๆ และอยากได้รับการสรรเสริญเยินยอเหมือนอย่างที่เจ้าลิงทำบ้าง จึงต้องการเบี่ยงเบนความสนใจของสัตว์ทั้งหลายมาที่ตน

        เมื่อคิดดังนั้น อูฐก็ลุกขึ้นมาเต้นระบำบ้าง แต่ว่ารูปร่างอันใหญ่โตเทอะทะจึงทำให้มันเต้นอย่างเงอะงะงุ่มง่าม บรรดาสัตว์ต่าง ๆ ทนดูไม่ไหว จึงพากันโห่ร้องขับไล่อูฐจนมันต้องเดินคอตกกลับบ้านไปด้วยความอับอายเป็นอย่างยิ่ง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ไม่มีประโยชน์อันใดที่จะเลียนแบบผู้ที่ทำได้ดีกว่า

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง คนเฝ้าสวนโง่กับต้นไม้

คนเฝ้าสวนโง่กับต้นไม้

ผู้แต่ง : อีสป


       ชาวสวนคนหนึ่งเป็นคนขยันทำงานมาก เขาเข้าไปทำงานในสวนตั้งแต่เช้าตรูจนถึงมึดจึงจะกลับบ้าน ลูก ๆ เมื่อเห็นว่าพ่อทำงานหนักจึงไปจ้างคนทำสวนคนหนึ่งมาช่วยงานพ่อ ชาวสวนจึงมอบหน้าที่ดูแลสวนให้ลูกจ้าง ถึงแม้ว่าคนสวนที่้จ้างมาจะเป็นคนขยัน แต่เขาไม่ค่อยมีไหวพริบ วันหนึ่งเขาเห็นว่าต้นไม้ที่ปลูกเติบโตช้าไม่ทันใจ เขาจึงดึงต้นกล้าที่เพิ่งจะปลูกได้ไม่นานให้สูงขึ้นมาจนหมดสวน แล้วพูดกับตนเองว่า "นี่ถ้าเจ้านายมาเห็นว่าต้นกล้าสูงขึ้นในเวลาอันรวดเร็วคงต้องดีใจ และชมเชยเราแน่ ๆ เลยล่ะ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนโง่มักภูมิใจในสิ่งโง่ ๆ ที่ตนได้ทำ

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง แม่ม่ายกับแม่ไก่

แม่ม่ายกับแม่ไก่

   แม่ม่ายคนหนึ่งเลี้ยงแม่ไก่ไว้หนึ่งตัว ทุก ๆ เช้าแม่ไก่จะออกไข่ให้เธอวันละฟอง วันหนึ่งแม่ม่ายเกิดความโลภอยากให้แม่ไก่ออกไข่เยอะๆ เพื่อจะได้นำไปขายที่ตลาด เธอจึงเพิ่มปริมาณข้าวเปลือกให้แม่ไก่กินเป็นสองเท่า เพื่อที่จะให้แม่ไก่ออกไข่ได้ทีละหลาย ๆ ฟอง แต่แล้วแม่ไก่ก็ยังออกไข่ได้วันละฟองเหมือนเดิมเหมือนทุกวันที่ผ่านมา

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง พ่อไก่กับไข่มุก

พ่อไก่กับไข่มุก

ผู้แต่ง : อีสป


         เรื่องมีอยู่ว่า พ่อไก่ตัวหนึ่งกำลังเดินเล่นอยู่ในฟาร์มท่ามกลางแม่ไก่ทั้งหลาย ทันใดนั้นพ่อไก่ก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างส่องแสงประกายอยู่กลางกองฟางเข้า “ว้าว!”

         พ่อไก่ร้องอุทาน “นั่นน่ะของข้า” แล้ววันก็รีบคุ้ยเขี่ยสิ่งนั้นออกมาจากกองฟาง ทว่า นั่นกลับเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่งที่คงนะมีคนทำหล่นไว้ “มันอาจจะมีค่า” พ่อไก่เอ่ย "สำหรับมนุษย์ที่เห็นคุณค่ามัน แต่สำหรับข้าแล้วเมล็ดข้าวเมล็ดเดียวยังดีกว่าไข่มุกเป็นใหน ๆ”

: : นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : : 

สิ่งของที่ล้ำค่ามีไว้สำหรับผู้ที่มองเห็นคุณค่าของมัน

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง เด็กเลี้ยงแกะกับหมาป่า

เด็กเลี้ยงแกะกับหมาป่า

ผู้แต่ง : อีสป

       ณ หมู่บ้านชายป่า มีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งชอบพูดโกหกเป็นประจำ วันหนึ่งเกิดนึกสนุกอยากแกล้งชาวบ้านจึงร้องตะโกนว่า "ช่วยด้วย ๆ หมาป่ามันจะมากินแกะแล้ว" ชาวบ้านต่างพากันมาช่วย พอเด็กเลี้ยงแกะเห็นชาวบ้านวิ่งหน้าตาตื่นก็หัวเราะด้วยความชอบใจ แล้วชอบเล่นสนุปแบบนี้อีกหลายครั้ง ชาวบ้านก็พากันวิ่งหน้าตาตื่นมาช่วยเขาทุกครั้ง และพบว่าพวกเขาถูกหลอกอีกเช่นเคย จนวันหนึ่งหมาป่าก็มาจริง ๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะตะโกนให้คนมาช่วยสุดเสียง "ช่วยด้วย ๆ หมาป่ามันจะมากินแกะแล้ว" แต่ครั้งนี้กลับไม่มีชาวบ้านออกมาช่วยเด็กเลี้ยงแกะอีกแล้ว เพราะคิดว่าเขาคงจะโกหกอีก สุดท้ายเจ้าหมาป่าจึงกินแกะของเด็กเลี้ยงแกะไปทีละตัว ๆ จนหมด

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนที่ชอบโกหก แม้พูดควางจริงก็ไม่มีใครเชื่อ

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ดาวลูกไก่

ดาวลูกไก่

ผู้แต่ง : อีสป

  ณ บ้านเชิงเขา มีสองตายายอาศัยอยู่กับแม่ไก่ 1 ตัว และลูกไก่อีก 7 ตัว ตายายเลี้ยงดูพวกมันเป็นอย่างดี วันหนึ่งมีพระธุดงค์มาปักกลด ตากับยายจึงพากันไปกราบไหว้ และกลัมาคุยกันว่าพรุ่งนี้จะทำอาหารอะไรไปถวายพระกันดี "พืชผักที่ปลูกไว้ก็ขายหมดแล้ว" ตาจึงบอกว่า "สงสัยเราคงจะต้องฆ่าแม่ไก่ไปทำแกงแล้วล่ะ" แม่ไก่ได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจจึงรีบกลับไปบอกลาลูก ๆ ทั้ง 7 ตัวเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ทั้งหมดจะโผเข้ากอดกันร่ำไห้ 

       เช้าวันรุ่งขึ้น ตากับยายก็ฆ่าแม่ไก่ไปทำแกงถวาย ลูกไก่ทั้ง 7 ตัว จึงปรึกษากันว่า เมื่อไม่มีแม่แล้วพวกตนจะอยู่กันอย่างไร ขอตายตามแม่ไก่ไปจะดีกว่า  จากนั้นลูกไก่ทั้ง 7 ตัวก็พร้อมใจกันกระโดดเข้ากองไฟตายตามแม่ไปทันที ด้วยอานิสงส์ผลบุญของแม่ไก่และความกตัญญูของลูกทั้ง 7 ตัว ส่งผลให้บรรดาลูกไก่ไปเกิดเป็นกลุ่มดาว 7 ดวง ที่เราเรียกว่า "ดาวลูกไก่" นั่นเอง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความกตัญญูรู้คุณเป็นเครื่องหมายของคนดี

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสปเรื่อง กระต่ายกับหนู

นิทานอีสป : กระต่ายกับหนู

 กระต่ายผอมกระหร่องตัวหนึ่ง  เดินหิวโซหาอาหารเรื่อยมาจนถึงยุ้ง* เก็บข่าวโพดของชาวไร่แห่งหนึ่ง  กระต่ายเห็นรูที่พวกหนู เจาะยุ้งเอาไว้จึงมุดรอดรูเข้าไปกินข้าวโพดในยุ้งจนอิ่มแปล้และใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย  อยู่ในยุ้งนานหลายวันจนตัวอ้วนพี

      อยู่มาวันหนึ่ง  กระต่ายเงี่ยหูฟังได้ยินชาวไร่คุยกันว่าจะนำข้าวโพดไปขายก็ตกใจกลัวถูกจับได้  วิ่งลนลานหาทางออกจากยุ้ง   " ตายล่ะ!  รูที่นี่มุดเข้าออกตรงไหนนะ? ทำไมมีแต่รูเล็ก ๆ ล่ะ "

     พวกหนูเห็นเข้าก็พากันหัวเราะลั่นพูดว่า  " โธ่เอ๊ย! เจ้ากระต่ายจำไม่ได่หรือไงว่าเจ้าลอดเข้ามาทางรูเล็กเล็ก ๆ คงต้องรอให้เจ้าผอมเสียก่อนจึงจะกลับออกไปได้  ฮ่ะ  ฮ่ะ  ฮ่า ".

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ผู้หลงใหลความสุขสบายมักได้รับความเดือดร้อนในภายหลัง

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง กวางกับเสือ

กวางกับเสือ

ผู้แต่ง : อีสป

กวางตัวหนึ่งหนีการตามล่าของนายพราน กระโจนเผ่นหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต เมื่อพบถ้ำแห่งหนึ่งก็ลนลานรีบเข้าไปหลบซ่อน โดยไม่ทันได้สำรวจให้ดีเสียก่อน  ขณะนั้นเสือตัวหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่ในถ้ำ ได้ยินเสียงฝีเท้าของกวางก็สะดุ้งตื่น มันเห็นกวางเดินตื่นกลัวเข้ามา เสือโคร่งก็แสยะยิ้มแยกเขี้ยว นึกในใจว่า  "โอ้โห! วันนี้โชคดีจริง ๆ จู่ ๆ ก็มีเหยื่อมาให้ขย้ำกินถึงที่"

              เสือโคร่งหมอบซุ่มรอให้กวางเดินเข้ามาใกล้ ๆ แล้วกระโจนเข้าตะปบกวางโชคร้าย กินเป็นอาหารได้อย่างง่ายดาย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงมีสติ พิจารณาให้รอบคอบก่อนเสมอ

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ต้นโอ๊กกับคนตัดไม้

 ต้นโอ๊กกับคนตัดไม้

ผู้แต่ง : อีสป

ณ ป่าแห่งหนึ่ง มีต้นโอ๊กขึ้นเรียงรายเป็นจำนวนมาก บรรดาคนตัดไม้จึงพากันเข้าไปตัดพวกเขาช่วยกันตัดและผ่ามันออกเป็นท่อน ๆ จากนั้นก็ใช้กิ่งของมันทำเป็นลิ่มเพื่อขัดกับลำต้น เหล่าต้นโอ๊กที่ยังไม่ตัดเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ได้แต่บ่นในใจว่า "ข้าไม่เคยสนใจขวานหรือเลื้อยที่พวกเขานำมาฟันถอนรากถอนโครข้าเลย แต่สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุดคือ ชิ้นส่วนลิ่มเล็ก ๆ พวกนั้นมันทำมาจากกิ่งก้านของพวกข้าเอง"

 :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ความเสียหายที่เกิดจากการกระทำของตนเองถือเป็นความเจ็บปวดที่สุด

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง วัวกับแพะ

วัวกับแพะ

ผู้แต่ง : อีสป

 กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…มีวัวตัวหนึ่งกำลังหนีการไล่ล่าของราชสีห์ มันวิ่งมาจนถึงปากถ้ำแห่งหนึ่งจึงคิดจะเข้าไปอาศัยซ่อนตัวในนั้น โดยไม่รู้ว่ามีแพะตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในถ้ำนั้นก่อนแล้ว

        เจ้าแพะเห็นวัวกำลังจะเข้ามามันจึงกระโจนออกมาขวางพร้อมกับขู่ไม่ให้วัวเข้าไปข้างใน “อย่าเข้ามานะ ถ้าเจ้าเข้ามา ข้าขวิดเจ้าท้องแตกแน่ๆ”

            เจ้าวัวโมโหมาก อยากจะสั่งสอนเจ้าแพะ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าราชสีห์กำลังตามล่าอยู่จึงเลิกคิดตอแยกับแพะ แล้วพูดก่อนที่จะเดินจากไปว่า “หน็อยแน่ เจ้าแพะ! อย่าเข้าใจผิดว่าที่ข้าจากไปเพราะกลัวเจ้าหรอกนะ ถ้าข้าไม่ต้องหนีเอา ชีวิตรอดแล้วละก็ ข้าจะสั่งสอนให้เจ้ารู้ฤทธิ์เดชของข้าเสียบ้าง”

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงเลือกเอาตัวรอดดีกว่ามาทะเลาะกับคนพาล

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง สิงโตป่วย

สิงโตป่วย

ผู้แต่ง : อีสป

   กาลครั้งหนึ่ง มีสิงโตตัวหนึ่งได้มาถึงวาระสุดท้ายของชีวิต มันนอนป่วยรอความตายใกล้ๆ ถ้ำของมัน มันหายใจอย่างแผ่วเบา สัตว์ต่างๆ พากันมารายล้อมรอบตัวสิงโต และเขยิบเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เมื่อเห็นว่าสิงโตช่วยตัวเองไม่ได้ พวกสัตว์แน่ใจว่าสิงโตกำลังจะตาย พวกมันคิดกับตัวเองว่า “ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่จะเอาคืนคู่ปรับเก่าที่แสนดุร้าย” ดังนั้นหมูป่าจึงเข้ามาและเอาเขี้ยวแทงไปที่ตัวสิงโต แล้วกระทิงตัวหนึ่งก็ใช้เขาของมันขวิดสิงโต ทว่าสิงโตยังคงนอนแน่นิ่งช่วยตัวเองไม่ได้อยู่ต่อหน้าพวกมัน ด้วยเหตุนี้เมื่อเจ้าลารู้สึกปลอดภัยดีแล้วมันจึงหันหางไปทางสิงโตและใช้เท้าหลังถีบหน้าสิงโต “นี่คือความตายแบบสองเท่าตัว” สิงโตคราง

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

พวกขี้ขลาดตาขาวเท่านั้นที่ดูหมิ่นพระราชาที่กำลังจะตาย

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ชาวประมงกับปลาตัวน้อย

ชาวประมงกับปลาตัวน้อย

ผู้แต่ง : อีสป


    ชาวประมงคนหนึ่ง นั่งตกปลาอยู่ริมทะเลเป็นเวลานาน แต่ก็ยังไม่ได้ปลาสักตัว เขาจึงนั่งต่อไปจนเวลาเย็น เพราะหวังว่าจะได้ปลากลับไปบ้าง ในที่สุดก็มีปลาตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งมาติดเบ็ด ลูกปลาจึงร้องขอชีวิตว่า "ได้โปรดเถอะท่าน ข้ายังตัวเล็กเกินกว่าจะให้ท่านกินได้ในตอนนี้ ถ้าท่านปล่อยข้ากลับลงไปยังแม่น้ำ อีกไม่นานข้าก็จะเติบโตขึ้น แล้วท่านจะนำข้าไปปรุงอาหารชั้นเลิสได้"  ชาวประมงหัวเราะแล้วพูดว่า "ไม่หรอก เจ้าปลาน้อย ถ้าข้าปล่อยเจ้าไป เรื่องอะไรเจ้าจะกลับมาให้ข้าจับอีกเล่า"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ของที่ได้มาแม้เพียงเล็กน้อย ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง กบกับสิงโต

กบกับสิงโต

ผู้แต่ง : อีสป


      สิงโตตัวหนึ่งได้ยินเสียงร้องดังกังวานมาแต่ไกล มันคิดว่าเจ้าของเสียงนั้นต้องเป็นสัตว์ใหญ่และน่าเกรงขามกว่าตัวมันแน่ มันสอดสายตาเดินตามหาที่มาของเสียงนั้น จนถึงริมน้ำแห่งหนึ่งมันจึงพบว่า แท้จริงแล้วเจ้าของเสียงนั้นคือกบตัวหนึ่งที่อาศัยอยู่ริมน้ำนี่เอง เจ้าสิงโตโกรธจัดตรงเข้าไปใช้อุ้งเท้าเหยียบจนกบแบนติดพื้น แล้วพูดว่า "ทำไงได้ล่ะ! ก็เจ้าอยากมีเสียงที่ใหญ่เกินตัวของเจ้านี่เอง"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนพาลมักชอบหาเรื่องข่มเหงรังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับแกะ

หมาป่ากับแกะ

ผู้แต่ง : อีสป

วันหนึ่งหมาป่าเกเรตัวหนึ่งไปหาเรื่องสัตว์ตัวอื่น ๆ และถูกกัดมาจนได้รับบาดเจ็บสาหัส จึงหนีเข้ามานอนซมอยู่ในป่าเป็นเวลานานหลายวัน มันไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ มันทั้งหิวและกระหายน้ำมาก  จนกระทั่งมีแกะตัวหนึ่งเดินผ่านมา หมาป่าจึงพูดว่า "เจ้าแกะ เจ้าช่วยเอาน้ำมาให้ข้ากินหน่อยได้ไหม ข้าหิวเหลือเกิน ถ้าเจ้าช่วยข้า ข้าจะได้มีแรงออกไปหากินเองได้" แกะจึงพูดขึ้นว่า "ข้าก็สงสารท่านนะ แต่ถ้าข้าเอาน้ำมาให้ท่าน ท่านก็จะมีแรงจับข้ากินเป็นอาหารน่ะสิ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

อย่าไว้ใจคนชั่ว เพราะจะนำมาซึ่งความหายนะแก่ตนเอง

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง สองสาวใช้กับไก่

สองสาวใช้กับไก่

ผู้แต่ง : อีสป

 แม่เฒ่าคนหนึ่งอาศัยอยู่กับสาวใช้สองคน ทั้งสองมีหน้าที่เก็บกวาด เช็ดถูและจัดเก็บข้าวของให้เป็นระเบียบ  เช้ามึดของทุกวัน ไก่ที่แม่เฒ่าเลี้ยงไว้จะส่งเสียงขันเตือนให้นางตื่นมาปลุกสาวใช้ให้ลุกมาทำงานบ้าน สาวใช้ทั้งสองรู้สึกไม่พอใจที่ตนไม่ได้หลับนอนอย่างสบาย "เป็นเพราะเจ้าไก่ตัวนั้นแน่ๆ ที่คอยปลุกแม่เฒ่าทุกเช้าแบบนี้ เราต้องช่วยกันกำจัดมันแล้วล่ะ"  ว่าแล้วทั้งสองก็วางแผนฆ่าเจ้าไก่ แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นอย่างที่สาวใช้คิด เพราะเมื่อไม่มีเจ้าไก่ตัวนั้นแล้ว แม่เฒ่ากลับยิ่งกังวลกว่าเดิมว่าสาวใช้ทั้งสองจะตื่นสายและทำความสะอาดบ้านไม่ทัน นางจึงตื่นขึ้นมาปลุกสาวใช้ให้ทำงานบ้านกลางดึกของทุกคืนแทน

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ

หมาป่ากับลูกแกะ

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังกินน้ำอยู่ที่น้ำตกบนเนินเขา และพอมันเงยหน้าขึ้นมาก็มองเห็นลูกแกะตัวหนึ่งกำลังจะกินน้ำที่ใหลลงไปเบื้องล่าง มันคิดที่จะจับลูกแกะกินเป็นอาหาร จึงหาข้ออ้างและตะโกนว่า "เจ้าบังอาจมากวนน้ำที่ข้ากำลังกินอยู่ให้เลอะโคลนสกปรกได้อย่างไร"

       "เปล่านะท่าน ข้าเปล่า" เจ้าลูกแกะพูด "ถ้าน้ำข้างบนนั้นมีโคลนปนอยู่ ก็แสดงว่าข้าไม่ได้เป็นต้นเหตุแน่นอนเพราะน้ำนี้ใหลลงมาจากตรงที่ท่านยืนอยู่ก่อนแล้ว"

         เจ้าหมาป่าจึงพูดกลับไปว่า "ถ้าอย่างนั้นละก็ ทำไมช่วงเวลานี้เมื่อปีที่แล้วเจ้าถึงมาด่าว่าข้าเสียๆ หายๆ ด้วย" "เป็นไปไม่ได้หรอกท่าน" เจ้าหมาป่าคำราม "ถ้าไม่ใช่เจ้า ก็ต้องเป็นพ่อของเจ้าแน่ๆ" ว่าแล้วเจ้าหมาป่าก็กระโจนเข้าตะครุบลูกแกะผู้น่าสงสาร และขย้ำกินอย่างไม่สนใจเหตุผลของเจ้าแกะนั้นเลย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนชั่วมักหาข้อแก้ตัวให้กับการกระทำของตัวเองได้เสมอ

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง หมีกับสุนัขจิ้งจอก

หมีกับสุนัขจิ้งจอก

ผู้แต่ง : อีสป

       วันหนึ่งสัตว์ป่าทั้งหลายออกมาพบปะพูดคุยกัน ทุกตัวต่างก็พยายามเล่าถึงความดีของตนเอง หมีตัวหนึ่งเล่าให้สัตว์ตัวอื่น ๆ ฟังว่า "ข้าเป็นผู้ที่มีความเมตตามากที่สุด เพราะข้าไม่เคยกินมนุษย์ที่ตายแล้วเลยสักครั้ง" สุนัขจิ้งจอกได้ยินจึงหัวเราะแล้วพูดว่า "โอ้ แสดงว่าเจ้ากินเฉพาะคนที่ยังหายใจอยู่น่ะสิ อย่างนั้นก็ยิ่งแย่กว่ากินคนตายแล้วเสียอีก แล้วอย่างนี้จะเรียกว่ามีความเมตตาได้อย่างไร" พูดจบมันก็เดินจากไป

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ควรมีความเมตตาต่อผู้อื่นเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ ไม่ใช่ทำเมื่อเขาได้ตายจากไปแล้ว

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง ลากับเจ้านาย

นิทานการ์ตูนเรื่อง ลากับเจ้านาย

ผู้แต่ง : อีสป

   ลาตัวหนึ่ง ไปขอร้องเทวดาให้ช่วยหานายใหม่ให้ เพราะมันไม่พอใจนายคนเดิมที่มีอาชีพขายเครื่องเทศ เนื่องจากเขาใช้งานมันหนัก แต่กลับให้อาหารเพียงเล็กน้อย เทวดาเตือนลาให้คิดดี ๆ เสียก่อน แต่ลากลับยืนยันคำเดิม เทวดาจึงให้มันไปอยู่กับคนทำกระเบื้อง ปรากฏว่านายคนนี้ใช้งานมันหนักยิ่งกว่า มันทนไม่ไหวจึงไปขอเทวดาเปลี่ยนนายอีกครั้ง เทวดาจึงบอกกับลาว่า "ครั้งนี้ข้าจะส่งเจ้าไปอยู่กับคนฟอกหนังสัตว์แทนแล้วกัน" ลารู้ตัวทันทีว่า ตนต้องตกอยู่ในอันตรายเป็นแน่ มันได้แต่คร่ำครวญว่า "ถ้าเช่นนั้นข้าขอกลับไปอยู่กับนายคนแรกหรือคนที่สองจะดีกว่า หากข้าตายไปก็ยังเหลือหนังหุ้มกระดูกอยู่บ้าง"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

จงพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่

:: พุทธภาษิต ::

ลุทฺโธ อตฺถํ น ชานาติ ลุทฺโธ ธมฺมํ น ปสฺสติ 

อนฺธตมํ ตทา โหติ ยํ โลโภ สหเต นรํ. 

ผู้โลภ ย่อมไม่รู้อรรถ ผู้โลภย่อมไม่เห็นธรรม, 

ความโลภเข้าครอบงำคนใดเมื่อใด ความมืดมิดย่อมมีเมื่อนั้น.

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง คนขี้เหนียวกับทองคำ

 คนขี้เหนียวกับทองคำ

ผู้แต่ง : อีสป

       เศรษฐีขี้เหนียวผู้หนึ่งนำไปฝั่งไว้ใต้ดิน ในทุก ๆ วันเขาจะมาขุดดูว่าทองคำยังอยู่ครบหรือไม่  แต่ก็ไม่รอดพ้นจากสายตาของพวกหัวขโมยไปได้ วันหนึ่งขโมยแอบมาขุดทองคำของเศรษฐีไปหมด เมื่อเศรษฐีมาขุดดูก็ตกใจ เพราะทองคำของตนหายไปหมด พบแต่ก้อนหินไม่กี่ก้อน เขาเสียใจมาก จึงไปเล่าเรื่องราวให้เพื่อนฟัง เพื่อนจึงถามเขาว่า "ท่านได้นำทองคำพวกนั้นไปใช้ประโยชน์บ้างหรือเปล่า" เศรษฐีตอบว่า "เปล่า ข้านำไปฝังเก็บไว้เฉย ๆ แล้วก็จะมาขุดดูทุกวัน" เพื่อนเขาจึงบอกว่า "ถ้าเช่นนั้นก็คิดเสียว่าก้อนหินพวกนี้เป็นทองคำสิ เพราะถึงอย่างไรท่านก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อยู่ดี แค่ขุดดูแล้วก็กลบไว้เหมือนเดิม"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ของมีค่า ถ้าไม่นำมาทำให้เกิดประโยชน์ก็ย่อมเป็นของไร้ค่า


ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง หนูนากับหนูเมือง

หนูนากับหนูเมือง

ผู้แต่ง : อีสป

      หนูนาชวนหนูเมืองมาเที่ยวบ้านไร่ของมันและเตรียมอาหารต้อนรับอย่างดีไว้ให้กับเพื่อนรักของตน ทั้งธัญพืช เชอร์รี่  แต่เมื่อหนูเมืองเห็นกลับเชิดใส่และพูดว่า "มีแต่อาหารแย่ ๆ ทั้งนั้นเลย ข้าว่าเจ้าเข้าเมืองไปกับข้าดีกว่า ที่นั่นมีอาหารดี ๆ อร่อย ๆ เต็มไปหมด"  หนูนาจึงตัดสินใจเข้าเมืองตามเพื่อนไป มันตื่นตาตื่นใจกับเมืองใหญ่มาก หนูเมืองจึงพูดว่า "เห็นไหม ฉันบอกแล้วว่าในเมืองน่ะสุขสบาย" 

          จากนั้นทั้งสองก็พากันเข้าบ้าน ที่นั่นมันพบอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะ หนูนาตื่นเต้นมาก ขณะที่ทั้งสองกำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย แมวตัวหนึ่งก็กระโจนขึ้นมาบนโต๊ะหวังจะจับพวกมัน หนูทั้งสองตกใจจึงพากันวิ่งหนีสุดชีวิต เมื่อหนีออกมาพ้นหนูนาจึงบอกเพื่อนว่า "ชีวิตในเมืองนั้นสุขสบาย มีอาหารอร่อยให้กินเต็มไปหมดก็จริง แต่ถ้าต้องอยู่อย่างหวาดกลัวเช่นนี้ ข้าขอกลับไปใช้ชีวิตอดอยากที่บ้านไร่อย่างเดิมดีกว่า"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

อยู่อย่างยากไร้แต่ปลอดภัย ย่อมดีกว่าอยู่อย่างสุขสบายแต่เต็มไปด้วยความอันตรายรอบตัว

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานสอนใจสาระดี เรื่องเหยี่ยวกับกระต่ายตื่นตูม

นิทานอีสป เรื่อง เหยี่ยวกับกระต่ายตื่นตูม

ผู้แต่ง : อีสป

      กระต่ายฝูงหนึ่ง ออกหากินอย่างระมัดระวังตัวอยู่ตลอดเวลา สัตว์ตัวอื่น ๆ จึงยากที่จะจับพวกมันกินเป็นอาหารได้ แต่พวกมันมีนิสัยอย่างหนึ่งคือ ชอบตื่นตูมและเชื่อคนง่าย เหยี่ยวจึงเฝ้าหาโอกาสจับกระต่ายอยู่นานจึงรู้นิสัย มันจึงแกล้งตะโกนว่า "ไฟไหม้! ไฟไหม้ป่า มาทางนี้แล้ว" ฝูงกระต่ายได้ยินเช่นนั้นก็พากันวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทาง กระต่ายตัวหนึ่งพูดขึ้นว่า "พวกเรา รีบหนีไปที่แม่น้ำเร็ว" ฝูงกระต่ายทั้งหมดจึงพากันกระโดดลงน้ำ เมื่อเหยี่ยวสบโอกาสก็บินโฉบลงไปจับกระต่ายกินทีละตัวได้อย่างง่ายดาย

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

อย่างหลงเชื่อใครง่าย ๆ เพียงเพราะได้ยินได้ฟังมา แต่จงตั้งสติใคร่ครวญให้ดีก่อน

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอิสปสอนใจ เรื่อง แม่ไก่กับนกนางแอ่น

นิทานอีสป เรื่อง แม่ไก่กับนกนางแอ่น

ผู้แต่ง : อีสป

       วันหนึ่ง แม่ไก่ตัวหนึ่งออกไปหาอาหารตามทุ่งหญ้าตามปกติ มันเดินคุ้ยเขี่ยไปเรื่อย จนพบกับไข่งูเข้าโดยบังเอิญ ด้วยสัญชาติญาณของความเป็นแม่ มันจึงนำไข่งูกลับมาฟูมฟักทะลุทนอมเป็นอย่างดี  จนลูกงูฟักออกมา นกนางแอ่นผ่านมาเห็นเข้าจึงเตือนแม่ไก่ด้วยความหวังดีว่า "เจ้าทำอะไรลงไปรู้บ้างไหม หากเจ้าปล่อยให้มันเติบโต ในวันข้างหน้าจะเป็นอันตรายแก่ผู้อื่นได้และตัวแรกที่จะถูกทำร้ายก็คือตัวเจ้าเอง"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

อย่ายุ่งเกี่ยวกับคนพาล เพราะเขาจะนำความเดือดร้อนมาให้

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสปสอนใจเรื่องคนกับเงิน

นิทานอีสป เรื่อง คนกับเงิน

ผู้แต่ง : อีสป

      ชายหนุ่มคนหนึ่ง มุ่งมั่นทำงานตั้งใจเก็บเงินอย่างขยันขันแข็ง จนเขามีเงินเก็บจำนวนมาก  เขานำเงินไปสร้างบ้านหลังใหญ่โตและจ้างบริวารมากมายมาคอยดูแล เขาใช้ชีวิตอย่างสุขสบายบนกองเงินกองทอง ใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย เที่ยวเตร่ไปวัน ๆ ในที่สุดเงินที่มีก็ค่อย ๆ หมดไป บริวารก็หนีหาย จนต้องนำบ้านและรถไปขายเพื่อใช้หนี้ เขาได้แต่นึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป แต่มันก็สายไปเสียแล้ว ชีวิตที่เหลือของเขาจึงต้องอยู่อย่างยากลำบาก



:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ควรใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาท

 ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสป เรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ

หมาป่ากับลูกแกะ

        กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังกินน้ำอยู่ที่น้ำตกบนเนินเขา และพอมันเงยหน้าขึ้นมาก็มองเห็นลูกแกะตัวหนึ่งกำลังจะกินน้ำที่ใหลลงไปเบื้องล่าง มันคิดที่จะจับลูกแกะกินเป็นอาหาร จึงหาข้ออ้างและตะโกนว่า "เจ้าบังอาจมากวนน้ำที่ข้ากำลังกินอยู่ให้เลอะโคลนสกปรกได้อย่างไร"

       "เปล่านะท่าน ข้าเปล่า" เจ้าลูกแกะพูด "ถ้าน้ำข้างบนนั้นมีโคลนปนอยู่ ก็แสดงว่าข้าไม่ได้เป็นต้นเหตุแน่นอนเพราะน้ำนี้ใหลลงมาจากตรงที่ท่านยืนอยู่ก่อนแล้ว"

         เจ้าหมาป่าจึงพูดกลับไปว่า "ถ้าอย่างนั้นละก็ ทำไมช่วงเวลานี้เมื่อปีที่แล้วเจ้าถึงมาด่าว่าข้าเสียๆ หายๆ ด้วย" "เป็นไปไม่ได้หรอกท่าน" เจ้าหมาป่าคำราม "ถ้าไม่ใช่เจ้า ก็ต้องเป็นพ่อของเจ้าแน่ๆ" ว่าแล้วเจ้าหมาป่าก็กระโจนเข้าตะครุบลูกแกะผู้น่าสงสาร และขย้ำกินอย่างไม่สนใจเหตุผลของเจ้าแกะนั้นเลย



:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

คนชั่วมักหาข้อแก้ตัวให้กับการกระทำของตัวเองได้เสมอ



:: พุทธภาษิต ::

ทุวิชาโน ปราภโว.
ผู้รู้ชั่ว เป็นผู้เสื่อม.
ขุ . สุ. ๒๕/ ๓๔๖.

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org

นิทานอีสปก่อน"สุนัขกับเงา"

นิทานเรื่อง สุนัขกับเงา

       

  กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ พงหญ้ารกข้างเมืองใหญ่ มีสุนัขจรจัดตัวหนึ่งกำลังนอนหมดแรง เพราะไม่มีอะไรตกถึงท้องมานานหลายวัน มันจึงวางแผนเข้าไปขโมยอาหารในตลาดสดมากินประทังชีวิต และโชคดีที่ได้เนื้อชิ้นโตมาโดยไม่มีใครจับได้

          ในระหว่างที่เจ้าสุนัขกำลังกลับไปยังที่พัก มันได้เดินผ่านสะพานข้ามลำธารเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง แล้วเหลือบไปเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในน้ำ ก็เข้าใจผิดคิดว่าเป็นสุนัขอีกตัวที่ออกหาอาหารเหมือนมัน แต่สุนัขตัวนั้นกลับมีเนื้อที่ชิ้นใหญ่โตและดูน่ากินกว่าของตัวเอง

 "ทำไมหมาตัวนั้นถึงได้กินอาหารที่ดีกว่าของข้า ? ข้าไม่ยอม ข้าขโมยเนื้อมาจากตลาดได้ ข้าก็ต้องขโมยเนื้อจากมันมาได้เหมือนกัน !" เมื่อเจ้าสุนัขคิดได้ดังนั้น มันก็อ้าปากเห่าเงาของตัวเองอย่างดุดัน และนั่นก็ทำให้เนื้อที่มันคาบเอาไว้ ร่วงตกลงไปในลำธารแล้วจมหายไป

 "อะไรกัน !? หมาตัวนั้นหายไปไหน แล้วเนื้อของข้าล่ะ ! เนื้อของข้า !" เจ้าสุนัขร้องอุทานเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งตามหาชิ้นเนื้อที่หายไป ระหว่างนั้น เมื่อเจ้าสุนัขได้มองไปยังลำธารอีกครั้ง มันก็ได้ค้นพบว่า สุนัขอีกตัวที่เห็นก่อนหน้านี้คือตัวของมันเอง สุดท้ายเจ้าสุนัขก็ได้แต่เดินกลับที่พักไปด้วยความสิ้นหวังและหิวโซเช่นเดิม

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :

          สิ่งของที่เป็นของซื้อของขายตามร้านค้านั้น ถ้าอยากได้ต้องรู้จักเก็บออมเงินไปซื้ออย่างถูกต้อง ไม่ใช่ลักขโมยมาโดยไม่ได้รับอนุญาต ไม่อย่างนั้นชีวิตจะพบกับจุดจบที่เลวร้าย ยิ่งเกิดความโลภมาก อยากได้ของคนอื่นมาครอบครองทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็มีอยู่แล้ว ยิ่งเป็นสิ่งที่ไม่ดี เพราะสุดท้ายแล้ว ตัวเราเองจะไม่เหลืออะไรเลย เหมือนกับเจ้าสุนัขในนิทานเรื่องนี้นั่นเอง..

ขอบคุณแหล่งที่มา https://baby.kapook.com

นิทานอีสปสอนใจ เรื่อง ตัวต่อกับงู

นิทานอีสป เรื่อง ตัวต่อกับงู

       วันหนึ่ง ตัวต่อตัวหนึ่งบินมาเกาะที่หัวของงู แล้วมันก็ต่อยเข้าที่หัวของงูอย่างจัง พิษจากเหล็กในทำให้งูเจ็บปวดมาก มันกระเสือกกระสนด้วยความทรมาน แต่ก็ไม่รู้ว่าจะแก้แค้นตัวต่อได้อย่างไร ขณะนั้นก็มีคนขับเกวียนผ่านมาพอดี มันจึงเลื้อยเข้าไปข้างใต้เกวียนแล้วเอาหัวของมันมุดเข้าไปใต้ล้อของเกวียน พลางนึกในใจว่า "อย่างน้อยเจ้าก็สมควรตายไปพร้อม ๆ กับข้า"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

การทำร้ายผู้อื่น อาจเป็นการนำภัยมาสู่ตนเอง

ขอบคุณแหล่งที่มา http://www.kalyanamitra.org